[ویکی الکتاب] ریشه کلمه: رفد (۲ بار) «رِفد» در اصل به معنای کمک کردن به انجام کاری است، حتی اگر چیزی را تکیه به چیز دیگری بدهند، از آن تعبیر به «رِفْد» می کنند، ولی کم کم این کلمه بر عطا و بخشش اطلاق شده; چرا که کمکی است از ناحیه عطا کننده به شخص عطا شونده.
جملاتی از کاربرد کلمه الرفد
مراد از: (و اتبعوا فى هذه لعنة و يوم القيمة بئس الرفد المرفود)
(و يوم القيامة بئس الرفد المرفود)، كلمه (رفد) به معناى عطيه (بخشش ) است واصل در معناى (رفد) عون (ياور) بوده و اگر عطيه را نيز رفد و مرفود خوانده اندبه اين مناسبت بوده كه عطيه ، گيرنده را در برآوردن حوائجش يارى مى دهد و معناى جملهمورد بحث اين است كه آن عطيه اى كه در قيامت به آنان داده مى شود عطيه بدى است و آنآتش است كه اينان در آن افروخته مى شوند و اين آيه نظير آيه زير است كه مى فرمايد:(و اتبعناهم فى هذه الدنيا لعنة و يوم القيامة هم من المقبوحين ).
و چه بسا مفسرينى كه كلمه (يوم القيامة ) را در آيه شريفه ظرفى متعلق به جمله(اتبعوا) و يا به كلمه (لعنة ) گرفته اند نظير كلمه (فى هذه ) كه آن را نيزمتعلق به آن يا اين دانسته و گفته اند معناى آيه چنين است كه خداى تعالى در دنيا و آخرتلعنت را دنبالشان قرار داد و يا چنين است كه خداى تعالى دنبالشان قرار داد لعنت دنيا وآخرت را، آنگاه سخن را از نو آغاز كرده و فرموده : (بئس الرفد المرفود) يعنى بداست آن عطيه اى كه داده شده ، يعنى آن لعنتى كه اينان متبوع آن شدند و يا آن عطيه اى كهداده شدند و عبارت بود از اتباع به لعن .
و اتبعوا فى هذه لعنة و يوم القيامة بئس الرفد المرفود
و أ تبعوا فى هذه لعنة و يوم القيمة بئس الرفد المرفود (99)
لقد ارسلنا موسى باياتنا و سلطان مبين (96) الى فرعون و ملايه فاتبعوا امرفرعون و ما امر فرعون برشيد(97) يقدم قومه يوم القيمة فاوردهم النار و بئس الوردالمورود(98) و اتبعوا فى هذه لعنة و يوم القيمة بئس الرفد المرفود(99)
و آتش دوزخ چه بد عطائى است كه به آنها داده شده است (بئس الرفد المرفود).
مراد از: (و اتبعوا فى هذه لعنة و يوم القيمة بئس الرفد المرفود)