الذریعه

آقا بزرگ تهرانی در الذریعه معتقد است که تفسیر فعلی نوشته عباس بن محمد از سادات موسوی است که برای ترویج این کتاب در مازندران که جارودی مذهب بودند، روایاتی از ابوجارود را به آن افزوده است. علی ریاحی نبی، این نظریه را مردود می‌داند چرا که در بعضی جاهای کتاب آمده است «حدثنی محمد بن عباس» که معلوم می‌شود حداقل در این موارد نویسنده شخصی غیر از او است.

او عالمی فاضل ، نویسنده ای زبر دست،طبیبی حاذق بوده است وی نویسنده کتاب الذریعه است. ایشان کتابی را در طب به زبان فارسی دیده که امروز در کتابخانه شیخ نعمة الله طریحی نجفی نگهداری میشود این کتاب در دو جلد به چاپ رسیده است در جلد اول انواع مرض ها و کیفیت درمان آنها و در جلد دوم انواع داروها و طریقه استفاده از آن نوشته شده است.

پس از آنکه جرجی زیدان، در کتاب تاریخ آداب اللغة العربیه خویش دربارهٔ مذهب تشیع چنین نوشت که: «شیعه طایفه‌ای کوچک بود که آثار قابل اعتنایی نداشت و اکنون شیعه‌ای در دنیا وجود ندارد.» سید حسن صدر با هم‌پیمان شدن با آقابزرگ تهرانی و محمدحسین کاشف الغطاء، بر آن شد تا پاسخ این کلام را داده و در نقد آن کتاب تأسیس الشیعه الکرام لعلوم الاسلام را در سال ۱۳۲۸ ه‍.ق تألیف و به سال ۱۳۷۰ به چاپ رساند. آقابزرگ تهرانی نیز به تألیف کتاب الذریعه پرداخت و آثار و تالیفات شیعه را در علوم مختلف، معرفی نمود. محمدحسین کاشف الغطا نیز نقدی بر کتاب آداب اللغة العربیه نگاشت.