الحکایات

معنی کلمه الحکایات در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] الحکایات (کتاب). نام کامل کتاب «الحکایات فی مخالفات المعتزلة من العدلیة و الفرق بینهم و بین الشیعة الامامیة» است. کتاب حاضر از جمله آثار شیخ مفید ، محمد بن محمد بن نعمان، از چهره های سرشناس علمای شیعه در قرن چهارم و پنجم هجری است (۳۳۶- ۴۱۳ هجری).
شیخ مفید در این کتاب به رد عقاید کلامی معتزله پرداخته و در آن، فرق میان شیعه و معتزله را در مسائل عقیدتی مطرح نموده است.
انگیزه نگارش
علمای اهل سنت در عصر شیخ مفید به سه گروه سلفیه ، اشاعره و معتزله تقسیم می شدند. گروه اول تنها منبع معتبر را کتاب و سنت می دانستند و به خود اجازه فکر کردن در آن را نمی دادند و علم کلام را نیز تایید نمی کردند. گروه دوم تنها منبع معتبر را کتاب و سنت می دانستند ولی به خود اجازه فکر کردن در آن را می دادند و علم کلام را تایید می کردند. گروه سوم تنها منبع معتبر را کتاب و سنت نمی دانستند بلکه عقل را نیز منبع مهمی برای شناخت دین می دانستند و از طرفداران علم کلام به شمار می آمدند. این گروه- معتزله- بخاطر اهمیت دادن به حکم عقل به شیعه نزدیکترند ولی فرق بزرگی که با شیعه دارند عدم اعتقاد به امامت و رهبری اهل بیت رسول خدا صلی الله علیهم اجمعین است و همین موجب گشته تا با استناد به عقل خود و عدم توجه به سخنان اهل بیت علیهم السّلام مرتکب اشتباهات بزرگی در مسائل عقیدتی شوند. این گروه در بین اهل تسنن اقلیت هستند و بسیاری آنها را به شیعه نسبت می دهند و یا شیعه را به آنها نسبت می دهند. شیخ مفید در رد این تهمت و رد عقاید انحرافی معتزله و معرفی آنها و معرفی عقاید شیعه این کتاب را نگاشته است. شیخ مفید با نگارش این کتاب بسیاری از مباحث جنجال برانگیز کلامی و عقیدتی آن دوران را نقد و بررسی کرده و عقیده شیعه را در مورد آن، همراه با استدلال های عقلی و شرعی آورده است.
شیوه نگارش
شیخ مفید در این کتاب به شکلی زیبا میان حکم عقل و شرع جمع کرده و با استدلال های عقلی و استوار خود و استناد به حکم شرع و آیات قرآن و روایات معتبر ائمه معصومین علیهم السلام، که همان سخن رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلّم است، به رد عقاید معتزله و بیان عقاید شیعه پرداخته است. شیخ مفید پاسخ بسیاری از تهمت هایی که به شیعه می زنند را در این کتاب داده و با روایات معتبر سابقه شیعه در التزام به بحث های علمی که متکی بر فکر و نظر است را در سایه سخنان گهربار پیامبر و ائمه علیهم السّلام به اثبات رسانده است. در ادامه، شیخ مفید به روایات معتبر و آیات قرآنی که امر به تدبر و تفکر و استفاده از عقل و علم و دانش دارد اشاره می فرماید.
عناوین کتاب
...

جملاتی از کاربرد کلمه الحکایات

کتاب جوامع الحکایات و لوامع الروایات (به معنی گردآورده‌ای از داستان‌ها و درخشش‌هایی از بازگفته‌ها) اثر سدید الدین محمد عوفی ادیب ایرانی است. کتاب در حدود ۶۳۰ هجری قمری (نیمهٔ اول سده هفتم هجری) نوشته شده‌است و در ۱۳۶۳، با تصحیح و توضیح‌نویسی جعفر شعار منتشر شد.
تعداد داستان‌های در نسخه‌های مختلف، متفاوت هستند. ذبیح‌الله صفا، بزرگ‌ترین جامع الحکایات را نسخه ۷۹۷ کتباخانه دیوان هند می‌داند که مشتمل بر ۵۲ داستان است؛ اما آنطور که پیداست، داستان‌های شماره ۳۶ تا ۴۴ این مجموعه، شامل داستان‌هایی می‌شود که به صورت فرعی از بختیارنامه است و اشتباهاً به عنوان داستانی مستقل تلقی شده‌است. به همین ترتیب این مجموعه شامل ۴۴ داستان است. از همین رو، نسخه‌ای دیگر از این مجموعه در کتابخانه فردوسی تاجیکستان که شامل ۵۲ داستان است، بزرگ‌ترین جامع الحکایات گزارش شده تا کنون است. علاو بر تعداد، حجم داستان‌ها نیز با هم متفاوت هستند و افسانه‌های یکی دو صفحه‌ای کوتاه‌ترین داستان‌های این مجموعه را شکل داده‌اند.
۷. محمد عوفی (۱۳۳۵)، جوامع الحکایات، تهران: دانشگاه تهران
امیربانو کریمی در ۹ دی ۱۳۱۰ در تهران زاده شد. او فرزند شاعر سید کریم امیری فیروزکوهی بود. امیربانو کریمی با پایان تحصیلات متوسطه در مدرسه شادخت، به کار تدریس پرداخت و تحصیلات خود را تا مقطع دکترای زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران ادامه داد و در همان دانشگاه مشغول به تدریس ادبیات شد. امیربانو کریمی در سال ۱۳۵۰ از رساله دکترای خود که به پیشنهاد محمد معین دربارهٔ جوامع الحکایات و لوامع الروایات بود، دفاع کرد و در سال ۱۳۵۹ باب نخست آن توسط مؤسسه انتشارات امیرکبیر به چاپ رسید.
جامع الحکایات، اصطلاحی عمومی در خصوص مجموعه‌هایی است که مشتمل بر داستان می‌باشند. این مجموعه‌ای داستانی، بیشتر در موضوعات عشقی، ماجراجویی، تعلیمی، فکاهی، تاریخی و اسطوره‌ای نگاشته شده‌اند و گاهی در موضوع جنایی نیز می‌باشند. در میان داستان‌های این مجموعه‌ها، داستان‌هایی از جانوران نیز مشاهده شده‌است. اکثر نسخه‌های خطی که تحت عنوان جامع الحکایات قرار می‌گیرند، ناقص بوده و نام مؤلف و کاتب آن به‌طور مشخصی بیان نشده‌است.