الحجاره

معنی کلمه الحجاره در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
حجر (۲۱ بار)
«حِجارَه» اشاره به سنگ های گوگردی است که حرارتشان بیش از سنگ های دیگر می باشد. بعضی از مفسران «حِجارَة» را در سوره «تحریم» به بت هایی تفسیر کرده اند که از سنگ ساخته می شد و مورد پرستش مشرکان بود.

جملاتی از کاربرد کلمه الحجاره

يا ايها الذين امنوا قوا انفسكم و اهليكم نارا وقودها الناس و الحجاره ...
و گويا مراد از (اطلاع آتش بر قلوب ) اين است كه آتش دوزخ باطن آدمى را مىسوزاند، همانطور كه ظاهرش را مى سوزاند، به خلاف آتش دنيا كه تنها ظاهر را مىسوزاند. قرآن درباره سوزاندن آتش جهنم فرموده : (و قودها الناس و الحجاره ).
ابن اسفندیار می‌نویسد که در سال ۲۷۳ محمدبن زیدبن اسماعیل حالب الحجاره، حصاره کجور را مرمت کرد. این عبارت می‌رساند که قبل از او حصاری برای این شهر ساخته بوده‌اند؛ ولی از عبارت سید ظهیر الدین چنین بر می‌آید که بانی حصار کجور او بوده‌است.