الثاء
معنی کلمه الثاء در دانشنامه اسلامی
در نوشتار به صورتهای ث (در اول)، ث (در وسط)، ث (در آخر) و ث (جداگانه) می آید.تلفظ آن در فارسی مانند سین است و تنها در وامواژه ها (کلمات دخیل) دیده می شود.
آوانویسی
ث در زبانهای ایرانی باستان (فارسی باستان و اوستایی ) وجود داشته است و زبان شناسان معمولاً آن را با تتای یونانی به شکل th آوانویسی می کنند.
دگرگونی ها
دگرگونیهای ث از دوره باستان تا امروز به این ترتیب است:ث آغازی فارسی باستان (در اوستایی s) غالباً در دوره میانه و نو به S بدل شده است.ث میانی ایرانی باستان، در ایرانی میانه غربی به h بدل شده و به همین شکل به فارسی امروز رسیده است. گروه باستانی r در دوره میانه و نو در زبانهای ایرانی شمال غربی به r) h) و در زبانهای ایرانی جنوب غربی به s بدل شده است. r باستانی، بندرت در دوره میانه و نو، به fr بدل شده است.
آواشناسی
...
جملاتی از کاربرد کلمه الثاء
ابن اثير در كتاب نهايه در باب الثاء مع القافذيل ماده ((ثقل )) و همچنين در باب العين مع التاءذيل ماده عتر، روايت را مشتمل بر كلمه ((عترتى ))نقل مى كند.
ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ، ای هی ثلة من الاوّلین و الثلّة فی اللغة الجماعة من الناس، و الثلّة بفتح الثاء الجماعة من النساء.