البریه

معنی کلمه البریه در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
برء (۳۱ بار)
خلق. ، آنها بهترین خلق‏اند با در نظر گرفتن معنی برءِ که در پیش گفته شد بنظر می‏آید که خلق را از آن جهت بَرِیّه گفته‏اند که مادّه عالم کنار شده و به صورت انسان وزنده در آمده‏اند ، هیچ مصیبتی در زمین و در وجودتان نرسیده مگر آن که آن در کتابی است پیش از آن که شما را بی‏آفرینیم. در مجمع البیان گفته: ضمیر «نَبْرَءَها» به «اَنْفُسِکُمْ» بر می‏گردد، ممکن است به «مصیبَةٍ» برگردد یعنی: پیش از آن که آن را بی‏آفرینیم و از مرحله‏ی لوح محفوظ کنار نمائیم.

جملاتی از کاربرد کلمه البریه

حرمگاه خیر البریه است قم که خاکش عبیر است و آبش مسوس