الانجیل

معنی کلمه الانجیل در دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] ریشه کلمه:
انجیل (۱۲ بار)
«انجیل» در اصل، کلمه یونانی است به معنای «بشارت» یا «آموزش جدید» و نام کتابی است که بر حضرت عیسی(علیه السلام) نازل شده است. این واژه 12 بار در قرآن مجید، به همین معنا استعمال شده است، و همه جا به صورت مفرد است; ولی قابل توجّه این که آنچه امروز به نام «انجیل» معروف است، کتاب های زیادی است که از آنها به «اناجیل» تعبیر می شود، و معروف از میان آنها انجیل های چهارگانه «لوقا»، «مرقس»، «متی» و «یوحنا» است و مسیحیان اعتقاد دارند که این چهار انجیل به وسیله این چهار تن از یاران مسیح(علیه السلام)، یا شاگردان آنها نگاشته شده، و تاریخ تألیف آنها به 38 سال بعد از حضرت مسیح(علیه السلام)، تا حدود یک قرن بعد از او می رسد; بنابراین کتاب اصلی مسیح(علیه السلام)به عنوان یک کتاب آسمانی مستقل، به دست فراموشی سپرده شده و تنها بخش هایی از آن که در حافظه این چهار تن بوده است، آمیخته با افکار خودشان در این «چهار انجیل» تحریر یافته است.

جملاتی از کاربرد کلمه الانجیل

وَ لَقَدْ آتَیْنا مُوسَی الْهُدی‌ یعنی التوریة وَ أَوْرَثْنا بَنِی إِسْرائِیلَ الْکِتابَ ای اعطیناهم علی لسان الرسل التوریة و الانجیل و الزبور.
مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیْهِ. ای موافقا لما تقدّم الخبر به فی سائر الکتب، معنی همان است. و قیل موافقا لما کان قبله من التّوراة و الانجیل و الزّبور فی التوحید و النبوّات و بعض الشرائع، میگوید این قرآن موافق توریت و انجیل و زبور است