اقناعی

در اقناعی که به وسیلهٔ ادای واژه‌ها صورت می‌گیرد سه گونه وجود دارد [...] اقناع به وسیلهٔ شخصیت سخنور و اعتبار شخصی او صورت می‌گیرد [...] در ثانی، اقناع ممکن است از سوی مخاطبان صورت گیرد، زمانی که احساساتش جوشش یافته باشد [...] ثالثاً، اقناع از سوی خود سخنرانی صورت گیرد، زمانی که حقیقتی از طریق براهین منطقی ثابت شده باشد.

گینزبرگ از استفاده از تعابیر خارج از قانون برای ارزش اقناعی و حکمت احتمالی پشتیبانی کرد. اعتماد خود گینزبرگ به حقوق بین‌الملل به زمان وکالت وی بازمی‌گردد.

تبلیغات سیاسی یا جوسازی شکلی از ارتباط است که با ترغیب یا اقناع متفاوت است؛ زیرا هدفش این است که به پاسخی دست یابد که قصد تبلیغ‌گر را تداوم بخشد. اقناع یا ترغیب به مثابه یک فعال‌کنندهٔ دوسویه عمل می‌کند و هدفش آن است که به نیازهای ترغیب‌کننده و ترغیب‌شونده پاسخ دهد. یک مدل تبلیغ (جوسازی) نشان‌گر آن است که چگونه می‌توان عناصر اطلاع‌رسانی و ارتباط اقناعی را در تبلیغات با یکدیگر تلفیق کرد. تبلیغات سیاسی ممکن است افکار عمومی و رفتار افراد را تحت تأثیر قرار دهد و آن‌ها را دگرگون سازد.

جذبه ترس یک پیام اقناعی است که تلاش می‌کند ترس را به منظور انحراف رفتار، از طریق تهدید به خطر یا آسیب قریب‌الوقوع، برانگیزد. جذبه ترس خطر، آسیب‌پذیری نسبت به خطر را نشان می‌دهد، و امکان یا عدم امکان شکلی از عمل محافظتی را پیشنهاد می‌کند.

مفهوم جبرگرایی اجتماعی با این دیدگاه مخالف است. جبرگرایی اجتماعی، فناوری را نتیجه جامعه ای که در آن توسعه یافته درک می‌کند. شماری از نظریه پردازان معاصر رسانه، از جمله لیلا گرین (۲۰۰۱)، گزارش‌های اقناعی در مورد جبرگرایی اجتماعی ارائه داده‌اند.

اعمال اعتراضی و اقناعی بدون خشونت اعمالی هستند که به وسیلهٔ گروهی از مردم برای نشان دادن حمایتشان یا عدم موافقتشان با برخی از چیزها به شکل سمبلیک اجرا می‌شوند. هدف از این اعمال جلب کردن توجه عمومی به یک موضوع، قانع کردن یا تحت تأثیر قرار دادن گروه خاصی از مردم، یا تسهیل کردن عمل بدون خشونت برای آینده است. پیام این اعتراض‌ها ممکن است مستقیماً رو به جامعه باشد، یا رقبا یا مردمی که تحت تأثیر موضوع قرار دارند. روش‌های اعتراضی و اقناعی شامل: سخنرانی‌ها، گفتگوهای عمومی، دادخواهی‌ها، اعمال سمبولیک، هنر، راهپیمایی‌های منظم و دیگر گردهمایی‌های عمومی هستند.

مفاهیم مسیحی ایمان (پیستیس) از مفهوم بلاغی یونانی در مورد پیستیس گرفته شده است. پیستیس مسیحی اقناعش را در پرتویی مثبت تلقی می کند زیرا مفاهیم پیستیس در عهد جدید نیازمند که شنونده از جستارمایه مورد بحث آگاهی داشته و بنابراین قادر به پذیرش کامل باشد. در حالی که یونانیان مفهوم پیتیس را گفتاری اقناعی می‌دانستند که مملو از حذف به قرینه بود و بیشتر بر "تأثیر و تأثر متمرکز بود تا بر بازنمایی حقیقت". سیر تحول پیستیس در مسیحیت به عنوان تکنیک بلاغی اقناعی کاملاً با معنای آن که توسط یونانیان استفاده می شود در تضاد است.