اقضی

ای خرد را خاک درگاه تو اکسیر نجات خوانده حق برخطه عالم تو را اقضی القضات

غیاث ملت، اقضی القضاة عز الدین که بحر دستش زرین بحار می‌سازد

بگذار تا نماز کند اقضی القضات برنه پیاله ای به کفش تا سلام داد

عقل کل خطی تامل کرد ازو گفت ای عجب علم اکسیر سخن داند مگر اقضی القضات

صدر عالم رکندین اقضی القضاة شرق و غرب آفتاب مسند و اعجوبه منبر رسید

رای اقضی القضاة اگر خواهد زله پیش از نکاح بفرستد

صدر عالم رکن دین اقضی القضاة شرق و غرب آنکه تو عدل عمر درد انش حیدر زدست

آفتاب عقل و جان اقضی القضاة دین که هست چون قضای آسمان اندر زمین فرمانروا

امام مشرق و اقضی القضاۀ روی زمین که چشم عقل جهان بین ترا نیافت نظیر

پیشوای امم مرّفه جمع نور اقضی القضاة تابان شمع