افراخت

صبح بر افراخت علم ای غلام رنجه کن از لطف قدم ای غلام

تو سهی سروی اگر سرو سهی بست کمر تو دو هفته مهی ار ماه بر افراخت کلاه

خداوندی که عرش و کرسی افراخت تواند قدرتش تختی چنین ساخت

علم افراخت عشق بر عیوق لیک نام و نشان نه از معشوق

چو این خشکی علم در عالم افراخت سموم آسا سوی هندوستان تاخت

بلند آواز نادان گردن افراخت که دانا را به بی شرمی بینداخت

عقل که افراخت به دانش لوا خواند به لوحش الف و با و تا

علم دین احمدی افراخت هر که آن داشت مرورا بشناخت

الهی هر که تو را شناخت و علم مهر تو افراخت هر چه غیر از تو بود بینداخت.

دگر سوی خاقان لشکر شکن چو کوهی سر افراخت شد تیغ زن