افتدت

چشم وی بر تو چشم تو بر وی نفتد ور نه افتدت در پی

بهر کجا گذران افگنی نظر، بینی بهر طرف نگران افتدت گذر، دانی

هر سر سر به مهر که در خاطر افتدت سرعت مکن به لوح بیانش نگاشتن

هیچ افتدت ای مه‌که به ما متفق آیی تا کشور هفت اقلیم گیریم به یک بار

گر زان دهن مراد سخن گفتن افتدت جز آفرین صدر اجل بر زبان مران

کم افتدت به قدم چون نزاری مسکین اگرچه به ز نزاری بود که بگزینی

گر هیچ از آن طرف گذری افتدت ز من خدمت بر و سلام بگوی و دعا رسان

نه همی افتدت مراد سفر نه همی آیدت نشاط غزا

چو در دشمنی جایی افتدت رای درآن دشمنی دوستی را بپای

هیچ افتدت امشب که بر افتادگی من رحم آری و بر کاهش جانم نفزائی