اعیان نشین

معنی کلمه اعیان نشین در لغت نامه دهخدا

اعیان نشین. [ اَ ن ِ ] ( ن مف مرکب ) محله ای که اعیان شهردر آن سکونت دارند، مانند خیابانهای شمالی طهران.

معنی کلمه اعیان نشین در فرهنگ فارسی

محله که اعیان شهر در آن سکونت دارند .

جملاتی از کاربرد کلمه اعیان نشین

گوهردشت محله‌ای اعیان نشین در شمال شهر کرج است. این محله به عنوان منطقه ای تجاری و لوکس با ساختمان هایی بلند و نو ساز شناخته میشود . از شمال به شهرکهای آسمان و بهارستان و رشته‌کوه‌های البرز، از سمت شرق به محله‌ی عظیمیه ، از غرب به باغستان واز جنوب به دهقان ویلا منتهی میگردد.
منطقهٔ ملک‌آباد در کنار باغ ملک‌آباد، از مناطق اعیان نشین شهر مشهد است.
دَرّوس از محله‌های قدیمی و اعیان نشین شهر تهران واقع در شهرستان شمیرانات است. این محله در منطقه ۳ شهرداری تهران واقع شده‌است. مرز جنوبی این منطقه بلوار شهرزاد (شیدائی) و مرز شمالی آن کمی بالاتر از خیابان دولت (کلاهدوز) می‌باشد. درّوس از شرق به خیابان پاسداران و از غرب به خیابان شریعتی (جاده شمیران) منتهی می‌شود.
بنای تاریخی "خانه امام جمعه"، یکی ازنفیس ترین خانه های تهران متعلق به میرزا آقاخان نوری ملقب به اعتمادالدوله، دومین صدراعظم دربار ناصری است و در حدود سال 1221 خورشیدی در محله تاریخی و اعیان نشین عودلاجان تهران و در کوچه آقاخان، موسوم به خانه های میرزا آقاخان ساخته شده است .پس از فوت میرزاآقاخان که در سال 1243 اتفاق افتاده، این عمارت حدود 40 سال تحت تملک وراث وی (میرزاکاظم خان )قرارگرفت و در حدود سال 1285 ، به شخصی به نام حاجی یحیی، امام جمعه خوی واگذار شده است. ایشان که در اولین دوره مجلس شورای ملّی، از طرف اهالی آذربایجان به عنوان نماینده انتخاب شد، پس از ورود به تهران در این عمارت سکنی گزید.امکان بازدید از این عمارت زیبا فعلا وجود ندارد و در حال بازسازی است