اعلان جنگ

فرماندار جورج لاکاری خواسته مردم را لازم به اجرا دانست و اعلامیه ای مبنی بر اعلان جنگ صادر کرد و از نظامیان داوطلب خواست فوراً به میدان بروند. به دنبال آن جنجالی از خشونت شدید آغاز شد. بومیان از روستاهای خود به بیابان رانده شدند، و بسیاری از آن هاکشته شدند. در ماه اکتبر ۲۷ بومی توسط شهرک نشینان در جریان یورش به یک روستا کشته شدند. با سوزاندن یک خانه متعلق به یک سفیدپوست و کشتن ۲۷ شهرک نشین، بومیان اورگن نیز به انتقام جوئی قیام کردند. این واقعه بهانه ای برای ادامه جنگ توسط طرفداران آن شد.

در ۱۸۶۸ میلادی در پی انقلاب شکوهمند اسپانیا، انقلابیون ملکه ایزابلا را از پادشاهی برکنار و خواستار پادشاهی لئوپولد از دودمان هوهن‌تسولرن شدند. ناپلئون سوم که از اتحاد پروس و اسپانیا می‌ترسید، از پادشاه پروس ویلهلم یکم درخواست کرد که از پادشاهی لئوپولد حمایت نکند. ویلهلم که در تعطیلات در امس بود پیامی به بیسمارک فرستاد که به تلگراف امس مشهور است. بیسمارک با تحریف پیام ویلهلم و بیان آن در جراید، کاری کرد که خودداری پادشاه پروس از پاسخ به ناپلئون سوم، به گونه‌ای که در مطبوعات اروپا بازتاب یافت برای فرانسه توهین‌آمیز تلقی شود. در نتیجه فرانسه در ژوئیه ۱۸۷۰ روابط خود را با پروس قطع کرد و به این کشور اعلان جنگ داد.

در ۱۸۶۸ میلادی، شورشیان در اسپانیا ملکه ایزابلای دوم را از سلطنت فروگرفتند و خواستار پادشاهی لئوپولد آلمانی شدند. ناپلئون سوم که از اتحاد پروس و اسپانیا می‌ترسید از پادشاه پروس ویلهلم اول درخواست کرد که از پادشاهی لئوپولد حمایت نکند. ویلهلم نخست که در تعطیلات در امس بود، پیامی به بیسمارک فرستاد که به تلگراف امس مشهور است. بیسمارک با تحریف پیام ویلهلم اول، و بیان آن در جراید، کاری کرد که خودداری پادشاه پروس از پاسخ به ناپلئون سوم، به گونه‌ای در مطبوعات اروپا بازتاب یافت که برای فرانسه توهین‌آمیز تلقی شد. در نتیجه فرانسه در ژوئیه ۱۸۷۰ میلادی، روابط خود را با پروس قطع کرد و به پروس اعلان جنگ داد.

با وجود تضمین تمامیت ارضی امپراتوری عثمانی در پیمان پاریس، روسیه از ناآرامی‌های ملی گرایان در ایالت‌های بالکان که در پی استقلال بودند بهره گرفت و مجدداً در ۲۴ آوریل ۱۸۷۷ به امپراتوری عثمانی اعلان جنگ نمود. در این جنگ بلغارستان، رومانی و صربستان و مونته‌نگرو به استقلال دست یافتند.

۸: ایالات متحده، انگلستان، هلند و نیوزیلند به ژاپن اعلان جنگ کردند.

اما پس از به سلطنت رسیدن نرسه در سال ۲۹۶ او برای تصرف ارمنستان و بین‌النهرین به حکومت رم اعلان جنگ داد. ساسانیان سپس به ارمنستان حمله‌ور شدند اما این کشور به رهبری تیرداد سوم با موفقیت از مرزهای خود دفاع کرد، لیکن ساسانیان توانستند قسمتی از بین‌النهرین را به تصرف خود درآورند.

در پی اشغال ایران، در سال ۱۳۲۱ وزیر مختار (سفیر) ایران از توکیو فراخوانده شد و روابط دیپلماتیک با ژاپن که متحد آلمان نازی بود، قطع شد. با فشاری که نیروهای متفقین بر دولت ایران آوردند، ایران مجبور شد در نهم اسفند ۱۳۲۳ رسماً به ژاپن اعلان جنگ کند. البته خصومت و تضاد منافع بین دو کشور وجود نداشت. و عملاً به دلیل فاصله جغرافیایی و اینکه نیروهای ژاپنی هیچگاه به منطقه خلیج فارس حتی نزدیک هم نشدند، جنگی میان دو کشور رخ نداد.

۹ آذر ۱۳۲۲، در کنفرانس تهران روزولت،چرچیل و استالینن قرارداد قوای متفقین را امضا کردند که در آن تضمین شد که قوای متفقین ایران را پس از پایان جنگ جهانی دوم ترک خواهند کرد و ایران غرامتی برای این مدت خواهد گرفت. پیش نیاز این قراداد این بود که دولت ایران به آلمان اعلان جنگ بدهد که ایران در ۱۷ شهریور ۱۳۲۲ آن را انجام داد.

عملیات آلمانی‌ها در اقیانوس اطلس نیز به مشکل برخورد. ماه مه ۱۹۴۳، اقدامات متقابل متفقین به طرز چشمگیری افزایش یافت، تاجایی که ناوگان او-بوت آلمانی پس از تحمل خسارات بسیار ناچار به توقف موقتی عملیات اقیانوس اطلس شد. ماه نوامبر ۱۹۴۳، فرانکلین روزولت و وینستون چرچیل با چیانگ کای-سیک در قاهره و سپس با جوزف استالین در تهران ملاقات کردند. کنفرانس پیشین، سیاست‌های باز پسدهی اراضی ژاپنی پس از جنگ را مشخص کرد و برنامه‌ریزی نظامی برای نبرد برمه را دربرداشت، در حالی که کنفرانس دوم شامل این بود که متفقین غربی بایستی در سال ۱۹۴۴ به اروپا حمله کرده و پس از آن اتحاد جماهیر شوروی باید سه ماه پس از شکست آلمان‌ها به ژاپن اعلان جنگ دهد.

جنگ یکپارچگی رومانی به بخشی از جنگ روسیه و عثمانی (۱۸۷۷-۱۸۷۸) گفته می‌شود که طی آن نیروهای رومانیایی در اتحاد با روسیه توانستند از حاکمیت عثمانی مستقل شوند. در ۱۶ آوریل ۱۸۷۷ میلادی، امپراتوری روسیه و رومانی پیمانی در بخارست امضا کردند که به موجب آن، دولت روسیه اجازه می‌یافت که نیروهای نظامی خود را از خاک رومانی عبور دهد و در عوض، باید تمامیت ارضی رومانی را رعایت می‌کرد. این عهدنامه به مرحله عمل رسید و ۱۲۰٬۰۰۰ نیروی روس به سوی جنوب رومانی به حرکت درآمدند تا نیروهای عثمانی را در آنسوی دانوب عقب برانند. در ۲۴ آوریل ۱۸۷۷ میلادی، روسیه رسماً به امپراتوری عثمانی اعلان جنگ داد و نیروهای خود را از طریق رومانی به سوی خاک عثمانی به حرکت درآورد.