اعاشه

جمعیت دقیق ترکمن‌های افغانستان نامشخص است. در بعضی منابع نوشته شده‌است که جوانان ترکمن بیشترین تلفات را در جنگ‌های داخلی شمال داشته‌اند. ترکمن‌ها به تناسب ازبک‌ها طی سال‌های جنگ تا حدودی از گزند جنگ دور مانده‌است؛ ترکمن‌ها مستقیماً در جنگ‌های داخلی سی و هفت سالهٔ افغانستان اشتراک نکرده‌اند، بلکه به‌واسطهٔ دولت‌های پیشین و موجوده، قوماندان تنظیمی، جنبش ملی امثال آن بزور به جنگ برده شده تلف شده‌اند. اعضای خانواده‌های قربانی پس از مرگ مرحوم از هیچ نوع کمک دولتی و غیردولتی برخورد دار نشده توسط آشنایان نزدیک اعاشه و اباطه گردیده‌است.

«چیزی که امروز جلب توجه می‌کند وجود عده‌ای از ارمنیان می‌باشد. این‌ها مقدمهٔ گروه ارامنه‌اند که از اطراف بغاز داردانل به کنار فرات رانده شده‌اند. بچه‌های زیادی دارند. بیشتر آن‌ها از طبقهٔ کشاورز می‌باشند. چند نفر از آن‌ها تمام روز پیش ما بودند. بدیهی است اهالی محل و به‌خصوص مأمورین دولت خوش نداشتند که ما با آن‌ها صحبت کنیم. بیم آن هم بود که پس از رفتن ما آن‌ها را اذیت کنند. یکی از آن‌ها می‌گفت در اول دولت نفری یک قران هر روز به آن‌ها اعاشه می‌داد ولی سه ماه گذشته بود که آن اعاشه هم قطع گردید. این بیچاره‌ها در زیر درختان خرما منزل دارند.»

دانشگاه پروان دارای ۵۲ کارمند اداری، ۱۶۱ کادر علمی (۴ دوکتورا، ۷۸ ماستر، ۷۱ لیسانس) است. ۷۵ کارمند خدماتی که در مجموع ۲۴۷ نفر می‌شود شامل تشکیلات سال ۱۳۹۶ می‌شوند. خوابگاه این دانشگاه ۵۷۰ تن محصل را در خود جاه داده که تعداد ۵۳۵ تن آن ذکور و ۳۵ تن دیگر آن اناث بوده و تقریباً به تعداد ۲۰۰۰ تن محصلین این دانشگاه شامل بدل اعاشه می‌باشند.