اشک ریز

هر دیده ای چه شمع دل افروز اشک ریز هر سینه ای ز داغ جهانسوز لاله زار

دامنم شد چشمه ساری بسکه از شوقت ز چشم اشک ریز و اشکبارم یا امیر المؤمنین

عزیز من به خدا جز تو یک عزیز ندارم رفیق هجر تو جز اشک ریز ندارم

سپس گفت با خواهر اشک ریز که ای دخت زهرای حورا کنیز

شمع صفت می روم سوخته و اشک ریز ای سر نورانیت شاهد حالات ما

بروز آرام و شب خوابش نماندست بچشم اشک ریز آبش نماندست

دیدی مرا به عیدکه چون بودم با چشم اشک ریز و دل بریان

شهر هم هم‌رنگ او شد اشک ریز مرد و زن درهم شده چون رستخیز

گشت چو مژگان قلمش اشک ریز زد رقم و داد یکی را که خیز

شد از دیده بررخ همی اشک ریز درحجره بشکست و صندوق، نیز