اشقیا

شدند از بهر قتل آن شه بی کس، در آن صحرا به حکم زادهٔ مرجانه، فوج اشقیا حاضر

وا نمایم من پلاس اشقیا بشنوانم طبل و کوس انبیا

این همه صبر تو بر افعال زشت اشقیا نیست نقصان دال بر حقیقت ایمان توست

خواهر برو که کعب نی و چوب اشقیا آماده گشته از پی جسم نزار تو

هم برون کن از صدور اشقیا وسواس را

و عجبتر آن طایفه ای که لذات را منحصر در اکل، شرب، و جماع، مسکن، لباس، حشم، مرکب، و جاه و منصب می دانند، و کسانی را که از این ها بی نصیب اند محروم می شمارند، و بر آنها افتخار می کنند و بزرگی به آنها می فروشند، هرگاه به کسی برخورند که ترک شهوات کرده و پشت پا بر لذات دنیویه زده، در خدمت و نهایت تواضع و فروتنی و مذلت و شکستگی می نمایند و خود را در جنب ایشان از زمره اشقیا می دانند.

اولیا یار اولیا باشند اشقیا جفت اشقیا باشند

چون نبرم به اولیا، شکوه جور اشقیا نعره و شوق می زنم، تا رمقی است در تنم

تا نمانی ز گنج حق محروم تا نگردی چو اشقیا مذموم

نه توقیعی به اجنبی دادی نه تاییدی ز اشقیا کردی