[ویکی اهل البیت] ابونصر علی بن احمد اسدی توسی شاعر ایرانی قرن پنجم هجری و سراینده اثر حماسی گرشاسپ نامه است. وی به نقل مجمع الفصحاء در سال ۴۶۵ هجری درگذشت. آرامگاه وی در تبریز است. اسدی نظم گرشاسپ نامه را در سال ۴۵۸ هجری قمری به پایان رساند. گرشاسپ نامه در میان آثاری که به پیروی از شاهنامه فردوسی نوشته شده اند، یکی از متنهای بسیار موفق به شمار می رود. اسدی توسی از چند جهت دیگر هم در تاریخ ادبیات ایران دارای اهمیت است: کهن ترین دستنویس فارسی که تاکنون بدست آمده (الابنیه عن حقائق الادویه) به خط اسدی توسی است. افزون بر این وی نخستین واژه نامه پارسی را (بنابر آنچه تا امروز بدست ما رسیده است) به نام لغت فرس تدوین نموده است.
جملاتی از کاربرد کلمه اسدی توسی
جای توس را می‌توان با سه نام فردوسی، اسدی توسی و دقیقی پر کرد. احتمال اینکه شاعر نامی دیگر از توس بوده باشد که ما دربارهٔ آن چیزی ندانیم، اندک است.
همچنین اسدی توسی، انوری، ناصرخسرو، سنایی امیرخسرو دهلوی، بیدل عطار، حافظ، سعدی، مولوی سلطان ولد و بسیاری دیگر در آثار شان رباب بکار رفته‌است.
وزن: فعولُن فعولُن فعولُن فَعَل (بحر متقارب مثمن محذوف) پرکاربردترین وزن این بحر است که آثاری چون شاهنامهٔ فردوسی، بوستان سعدی و گرشاسب‌نامهٔ اسدی توسی بدین بحر و در وزن یادشده سروده شده‌اند. ساقی‌نامه‌ها نیز بر این وزن هستند.
و اسدی توسی و فردوسی نیز در شعر خود داستان حماسی فریدون و ضحاک را در خور توصیف دانسته‌اند.
پس از مرمت و بازسازی بنا با حفظ ویژگی‌های معماری و شاخص‌های سنتی بنا به عنوان موزه قاجار مورد استفاده قرار گرفت. این موزه در نزدیکی مقبرةالشعرا تبریز که مدفن بیش از ۴۰۰ شاعر نامی ایرانی از جمله شهریار، قطران تبریزی، اسدی توسی، ظهیرالدین فاریابی و خاقانی شروانی است، قرار دارد.