ازنم

معنی کلمه ازنم در لغت نامه دهخدا

ازنم. [ اَ ن َ ] ( ع ص ) بعیرٌ ازنم ؛ شتر زنمه دار، یعنی آنکه پاره ای از گوش او بریده معلق گذارند و این کار با شتران نجیب کنند. مؤنث : زَنْماء. ( منتهی الارب ).
ازنم. [ اَ ن َ ] ( اِخ ) بطنی است از بنی یربوع. ( منتهی الارب ).
ازنم. [ اَ ن َ ] ( اِخ ) ابن جشم. پدر بطنی است از تمیم. ( منتهی الارب ).
ازنم. [ اَ ن ُ ] ( اِخ ) موضعی در قول کثیربن عبدالرحمن :
تأملت من آیاتها بعد اهلها
باطراف اعظام فأذناب أزنُم
محانی آناء کأن َّ دروسها
دروس الجوابی بعد حَول مُجَرَّم ِ.
و براء بجای زاء نیز روایت شده و ازنم ، اکثر و اغلب است. ( معجم البلدان ).

جملاتی از کاربرد کلمه ازنم

ز طاس گردون زنار بردمید ازانک زبس کش ازنم مژگان خویش تر دیدم
انفعال جرم سامان بهشتی دیگر است ازنم یک جبهه خجلت آب چندین‌کوثرم
بسکه شد از تشنه‌کامیهای ما نایاب آب دست ازنم شسته می‌آید به روی آب‌، آب