اری پید. [ اُ ] ( اِخ ) اُری پیدِس. یکی از شعرای بزرگ یونان ، مولد وی سالامین ( 480 ق. م. ) است. او راست : داستانهای ایفی ژنیا در اُلیس و ایفی ژنیا در تورید و الکتر و عموم آنها غم انگیز است. اری پید زمانی نزد آتاگزاگراس بتحصیل فلسفه پرداخت ، لکن از بیم آنکه مانند استاد خود تبعید گردد از اظهار عقاید فلسفی خویش خودداری میکرد و معتقدات خود را در لباس نمایشهای غم انگیز ظاهر می ساخت ، ولی باز هم شعرای هزال یونان به انتقاد آثار وی پرداختند و عقاید او را به بی دینی نسبت کردند پس ناچار از وطن دوری گرفت و بمقدونیه رفت و در آنجا بنابروایتی در 72 سالگی سگی چند او را ازهم دریدند و بروایتی دیگر چند تن از زنان او را به انتقام سخنان تلخی که در آثار خود نسبت بجنس آنان روا داشته بود هلاک ساختند. ( از لغت نامه تمدن قدیم ).
جملاتی از کاربرد کلمه اری پید
او را خدای با ترکش زیبا و اری پید او را حامل کمان خدایی نامیده‌اند.