ارکه

تیر نگاهت ارکه صفی را از پا فکند شاید که از کمانه او رستم اوفتد

شیب جامه بسر خود عوض دستاری کس نبست ارکه ببست است گنه کرد نکرد

عشق بست ارکه دو عالم همه راگردون و دست در کمندش اثر از قوت بازوی تو بود

نبودی نبی را نبوّت مسلّم به روز غدیر، ارکه منبر نمی زد

ز من هم ارکه بپرسی تو، ایدآل، آن است همین مقدمهٔ انقلابِ ایران است

دانستم ارکه آخر کار این است با تو نبستم اول پیمان را