ارشه

آرشه. آرشِه (bow)
در موسیقی ، چوب باریکی که رشته هایی بلند از موی اسب بر آن کشیده و محکم شده و آن را روی سیم های سازهای خانوادۀ ویولن یا ویول می کشند تا ارتعاش های صوتی در سیم ایجاد شود. پیش از قرن ۱۷ آرشه ها محدّب بودند، اما تغییرات تکنیک ویولن تکامل آرشه های مقعّر را سرعت بخشید، که در پایان قرن ۱۸، فرانسوآ تورت(۱۷۴۷ـ۱۸۳۵) شکل نهایی آن ها را یافت. ازجمله سازهای غیرمعمولی که با آرشه نواخته می شوند عبارت اند از هارمونیکای شیشه ایو ارۀ موزیکال.