اختر شوم

مگر باز بینی بر و بوم را بمانی به خاک اختر شوم را

بر آتش بسوزد بر و بوم ما ندانم چه کرد اختر شوم ما

غمی گشت زان اشتر اسفندیار گرفت آن زمان اختر شوم خوار

بداختر کنم اختر شوم تو نمانم به گیتی بر و بوم تو

نگه کن که دانای پیشی چه گفت که هرگز مباد اختر شوم جفت

تو را از نهانی به دست آورم سر اختر شوم پست آورم

مگر بازیابم بر و بوم را نمانم بننگ اختر شوم را