احمد بن عبدالعزیز

معنی کلمه احمد بن عبدالعزیز در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] احمد بن عبدالعزیز یکی از خراسانیان (بنی خراسان) و از خاندان های حکومت گر در شهر تونس بود.
احمد بن عبدالعزیز زمانی قدرت را به دست گرفت که تونس فرمان بردار دولت صنهاجی بود. احمد پس از کسب قدرت، به مناسبات خود با دولت صنهاجی پایان داد و از راه و رسم مشایخ (که پدر و جدّش با آن حکومت کردند) عدول کرد و به شیوه ملوک و شاهان روی آورد و ستم آغاز کرد. وی عمویش، اسماعیل، را که با پدرش در اداره تونس شریک بود، کشت و پسر عمویش، ابوبکر، از بیم جان به بَنْزَرْت گریخت. احمد همچنین عده ای از مردم و بزرگان تونس را به مهدیه و دیگر نواحی تبعید کرد.
صلح با حاکم افریقیه
در ۵۱۰، علی بن یحیی بن تمیم بن مُضَر، حاکم افریقیه، شهر تونس را به محاصره درآورد و احمدبن عبدالعزیز با او صلح کرد. در ۵۱۴، عزیز بن منصور بن حماد، حاکم بِجایه، به تونس لشکر کشید. احمد بن عبدالعزیز به ناچار از او اطاعت کرد و در مقام خود ماند.در سال ۵۲۲، مُطَرِّف بن علی بن حَمْدون زناتّی، از سرداران بنی حماد، از بجایه به افریقیه رفت و همه شهرهای آن، از جمله تونس، را تصرف کرد و احمد بن عبدالعزیز را از آن جا بیرون راند. احمد به همراه خانواده اش به بجایه رفت و بقیه عمر را همان جا گذراند. او که برجسته ترین حکمران این خاندان بود، ۲۲ سال با زیرکی و قدرت بر تونس حکمرانی کرد.پس از احمد بن عبدالعزیز، امارت تونس به ترتیب به کرامة بن منصور از بنی حماد، برادرش ابوالفتوح بن منصور، محمد بن ابی الفتوح، و مَعَدّ بن منصور رسید و تا ۵۴۳ قدرت بنی خراسان از تونس برچیده شد و دوره ای از هرج و مرج بر تونس گذشت.
[ویکی فقه] احمد بن عبدالعزیز (ابهام زدایی). احمد بن عبدالعزیز ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • تاج الدین والاسلام احمد بن عبدالعزیز، از شخصیت های خاندان آل برهان• احمد بن عبدالعزیز بنی خراسان، یکی از خراسانیان (بنی خراسان) و از خاندان های حکومت گر در شهر تونس
...

جملاتی از کاربرد کلمه احمد بن عبدالعزیز

اُنس بنت عبدالکریم همچنین شهرت‌یافته به اُنس خاتون (۱۳۷۸-۱۴۶۲م) (نسب کامل: اُم‌کِرام اُنس بنت عبدالکریم بن احمد بن عبدالعزیز لَخمی) بانوی محدث مصری در سدهٔ نهم هجری بود که شمس‌الدین سخاوی نزد او دانش آموخت. در میان قومش از بزرگان و سرآمدان در ریاست و نیکوکاری بیان شده است.
و در وقت بازگشتن او را به خواجهٔ امام تاج الاسلام احمد بن عبدالعزیز سپرد که امام بخارا بود و پسر برهان تا هر چه کند با اشارت او کند و بی امر او هیچ کاری نکند و هیچ حرکت بی حضور او نکند.
در سال ۲۷۹ قمری که معتضد به خلافت رسید رافع را شخصی مطیع نمی‌دانست و او را از ایالت و امارت کل خراسان برکنار کرد به این خاطر که رافع روی املاک سلطانی در ری دست گذاشته بود. معتضد به او نامه نوشت که دست از این زمین‌ها بردارد. اما رافع نپذیرفت این شد که احمدبن عبدالعزیز بن ابی‌دلف به او حمله برد و پیروز شد و از طرفی امارت خراسان را به عمرو بن لیث واگذار کرد تا با کمک او رافع را شکست دهد. در سال ۲۸۰ احمد بن عبدالعزیز مرد و رافع به ری بازگشت.