احمد بن حسین

ابوالحسن اهوازی احمد بن حسین، معروف به ابوالحسن اهوازی ریاضیدان و ستاره‌شناس ایرانی در قرن‌های ۴ و ۵ هجری قمری است. تاریخ تولد و وفات وی به طور دقیق مشخص نیست. فقط با توجه به نام آن احتمال داده می‌شود که از اهالی اهواز باشد. ابوریحان بیرونی درآثار خود از ابوالحسن نام برده است. کتابی با نام شرح المقاله العاشره من کتاب اقلیدس از آثار بجا مانده از ابوالحسن اهوازی است؛ که نسخه‌هایی از آن در کتابخانه‌های برلین پاریس و استانبول و همچنین کتابخانه دانشگاه تهران وجود دارد.

از قرن هفتم برخی عالمان شیعه امامیه، برای پی‌ریزی عرفان شیعی کوشیدند، اما تفاهم و هم‌سویی فکری میان صوفیه و سایر فرق شیعه، بخصوص اسماعیلیه و زیدیه، قبل از شیعه امامیه و تقریباً از قرن سوم و چهارم شروع شده بود؛ از جمله المؤیدباللّه احمد بن حسین، ابوالحسن هارونی (متوفی ۴۱۱) امام زیدی شمال ایران، کتابی با عنوان سیاسة المریدین در تصوف نوشت و از مشایخ صوفیه به حکما تعبیر کرد.