احمد بن حسن

محمد زاهد پسر ملا صلاح الدین پاوه ای بن حاج لطف‌الله بن حاج عوض پاوه بن حاج عیسی بن حاج عبدالله بن حاج احمد بن حسن بن صفر از اهالی پاوه و خاندان مشهور به حاجی در پاوه است.

عمید دولت ابوالقاسم احمد بن حسن که هست طاغت او بر سر زمانه فسار

پس از رزم داماد خونین کفن سخن گویم از احمد بن حسن (ع)

باکالیجار که موجب تثبیت قدرت انوشیروان شده‌بود، تصمیم گرفت تدریجاً او را از صحنه کار بزند و خود بر تخت نشیند. در همین ایام شرح مشاوره‌ای از سلطان مسعود با «خواجه احمد بن حسن میمندی» در کتاب بیهقی وجود دارد که در آن خواجه به سلطان پیشنهاد می‌دهد حکومت شهر ری را به باکالیجار بسپارند ولی مسعود ضمن اذعان به توانایی باکالیجار مخالفت می‌کند؛ زیرا ترس آن دارد که انوشیروان نتواند بدون حضور باکالیجار از پس کنترل طبرستان برآید.

ابو عباس احمد بن حسن بن ابی بکر پس از مستنصر بالله دوم که توسط پادشاه بیبرس به قاهره رفته بود، به حکومت رسید و الحاکم بامرالله لقب گرفت. او در جنگ همراه با مستنصر بالله دوم علیه مغول جنگید و جان سالم به در برد و با حدود ۵۰ مرد در مارس ۱۲۶۲ میلادی وارد قاهره شد و بیبرس به استقبال او شتافت و جشن برپا کرد. قاضی‌القضا رای به این داد که خطبه و سکه به نامش کنند و نماز جماعت را امامت کند ولی بیبرس حاکم واقعی مملکت بود.

برادر کوچک‌تر وی، احمد بن حسن، نیز از عالمان شیعه بود و به تاریخ‌نگاری علاقه خاص داشت. وی کتابی در تفسیر قرآن، دو اثر تاریخی، حاشیه‌ای بر المختصر النافع و چند اثر دیگر تألیف کرده‌است. وی بعد از درگذشت برادرش شیخ الاسلام مشهد شد. در ۱۱۱۵ شاه سلطان حسین او را به اصفهان فراخواند. در ۱۱۲۰ فرزندش صالح به دنیا آمد. پس از این تاریخ اطلاع دیگری از او در دست نیست.