اجتباه

آنکه آدم را عصی آدم ز پا افکنده بود گرنه از ثم اجتباه اوش دادی یاوری

کی فکندی بر عصا آدم نظر، ثم اجتباه گر نبودی گوهرت را طینت آدم خبیر

حق همی داند که از من بد نیاید در وجود ور در آمد خود کجا شد خلعت ثم اجتباه