اثبات امامت

معنی کلمه اثبات امامت در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] در اصطلاح شیعه، به رهبری امت اسلامی پس از پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم)، به جانشینی از سوی آن حضرت، امامت گفته می شود.در این مقاله مختصر به چند مطلب اساسی پرداخته می شود:۱. چرا مسلمان ها باید در خصوص مذهب خود تحقیق کنیم؛۲. ادله شیعه برای بر حق بودن خود، چیست؟۳. ادله شیعه بر خلافت بلافصل امیرالمومنین طبق قرآن و تفاسیر اهل سنت چیست؟۴. ادله شیعه بر خلافت بلافصل امیرالمومنین طبق سنت صحیح پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) چیست؟۵. ادله خلافت ابی بکر از دیدگاه اهل سنت چیست؟
امامت در لغت به معنای پیشوا و در اصطلاح به معنای خلیفه، نائب و جانشین پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) می باشد.
← معنای لغوی
آیا تحقیق در باره مذهب ضروری است؟ چرا باید مسلمانان در مذهب خود تحقیق کنند؟ مگر همه ما مسلمان نیستم و همه مسلمانان در صراط مستقیم الهی نیستند و به بهشت نخواهند رفت؟در این بخش به این سؤال پاسخ داده خواهد شد.بشارت خداوند به بندگانی که بهترین راه را انتخاب می کنند:در قرآن کریم آیات متعددی وجود دارد که لزوم تحقیق و تفحص در عقیده را برای مسلمانان گوشزد می کند که ما به جهت اختصار به یک آیه اشاره می کنیم.خداوند رحمن و رحیم در قرآن کریم می فرماید:فَبَشِّرْ عِبَادِی الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ اَحْسَنَهُ اُوْلَئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمْ اللهُ وَاُوْلَئِکَ هُمْ اُوْلُوا الاَلْبَابِ؛
زمر/سوره۳۹، آیه۱۷-۱۸.
تمام مذاهب اسلامی، ادعا کرده اند که آن ها فرقه ناجیه هستند و دیگران فرقه باطل. اما در این میان تنها مذهبی که برای اثبات ادعای خود از قرآن و سنت؛ حتی از کتاب های مخالفان خود دلیل و مدرک معتبر دارد، مذهب امامیه اثنی عشریه است. هر چند که این ادله بسیار گسترده است؛ اما به دلیل اختصار تنها به چند دلیل بسنده می کنیم:
← حدیث من مات
...

جملاتی از کاربرد کلمه اثبات امامت

بهر اثبات امامت گر بود قاضی عدل علم وجود و عفت و مردیش بس باشد گوا
علمای شیعه، این روایت را یکی از ادله خود برای اثبات امامت علی بن ابی طالب بعد از پیامبر اسلام می‌دانند. آنها با توجه به معنای ولایت و سرپرستی روایت و همچنین اعتبار کامل سند و صدور روایت، این را دلیلی کامل بر این امر می‌دانند. همچنین آنها با توجه به ذکر قید «من بعدی» یا «بعدی» در روایت، اشکال اهل سنت برای داشتن معنای دوستی در کلمه «ولی» را مرتفع و بی اعتبار می‌دانند چرا که معنا ندارد که منظور پیامبر این باشد: «بعد از من علی دوست شماست!» و طبق این قرینه «ولی» در همان معنای سرپرست خود به کار رفته است.