اتونی

با مرگ اتوی دوم، پسر سه‌ساله‌اش اتوی سوم به پادشاهی رسید و مادر بیزانسی‌اش تئوفانو به نایب‌السلطنگی رسید. مرگ اتوی دوم ایتالیا را با بحرانی جدی روبه‌رو کرد. در ۱۰۰۲ میلادی اتوی سوم مرد و چون فرزندی نداشت هاینریش دوم از شاخهٔ بایرنی دودمان به پادشاهی رسید. هاینریش یک لشکرکشی موفقیت‌آمیز را علیه بولسلاو یکم رهبری‌نمود. هاینریش واپسین پادشاه از دودمان اتونی بود.

نخستین کسی که از این خاندان به تاج و تخت دست یافت هاینریش مرغ‌گیر بود. او دوک ساکسونی بود که در ۹۱۹ میلادی به پادشاهی آلمان برگزیده‌شد. سپس پسر او اتوی یکم به امپراتوری رسید. دودمان اتونی بر سرزمین‌های گسترهٔ نفوذ خود را بر سرزمین‌های فرانک خاوری شامل ساکسونی، سواب، تورینگن، بایرن، لوران و فرانکونی گستردند.

در دوران قرون وسطای میانی آلمان تحت حاکمیت دودمان اتونی بود که تلاش می‌کرد شاهزاده‌های قدرتمند حاکم بر دوک‌نشین‌ها که از دوران مهاجرت بر سرزمین‌هایشان حکم می‌رانند را تحت کنترل خود بگیرد. در سال ۱۰۲۴، سلسله سالین جایگزین آنها شدند، که جنگهایشان با پاپ، تحت فرماندهی امپراتور هاینریش چهارم (۱۰۸۴–۱۱۰۵)، در مورد قرارهای کلیسا به عنوان بخشی از مناقشه اعطای مقام بود. جانشینان وی همچنان به مبارزه با پاپ و همچنین اشرافیت آلمان ادامه دادند.

اتوی یکم در ۹۳۶ میلادی دوک‌نشین ساکسونی را به ارث برد. او اقدامات پدر در متحد کردن قبیله‌های ژرمن را پی‌گرفت. او از راه پیوندهای زناشویی با صاحبان قدرت در آلمان و کوشش‌های شخصی در این راه گام برداشت، همچنین در زمان او کلیسا به نهادی نیرومند در آلمان بدل‌گردید. او پس از طی درگیری‌های داخلی، به سراغ مجارها رفت و آنان را ازدست‌اندازی‌های بیشتر به اروپا بازداشت. پیروزی او بر مجارهای بی‌دین، اتو را در جایگاه منجی مسیحیت قرارمی‌داد. در ۹۶۱ میلادی او پادشاهی ایتالیا را با جنگ به‌دست‌آورد. پشتیبانی‌های اتو و جانشینانش سبب تحولات هنری و فرهنگی‌ای گردید که به رنسانس اتونی نامور گردیده‌است.