ابهررود. [ اَ هََ ] ( اِخ ) نام رودی است که از جنوب قزوین از کوههای سلطانیه سرچشمه گرفته خره ابهر را مشروب کرده و به نام رودشور از ساوچبلاغ طهران گذشته و به رود کرج پیوندد و در باطلاقهای شرقی حوض سلطان فرو شود. ابهررود. [ اَ هََ ] ( اِخ ) نام یکی از پنج خره خمسه زنجان که در قسمت علیای رود ابهر ( ابهررود ) واقعاست و دارای یکصد و شش قریه. و مرکز آن ابهر است.
معنی کلمه ابهررود در فرهنگ فارسی
نام یکی از پنج خره خمسه زنجان
معنی کلمه ابهررود در دانشنامه عمومی
این رودخانه از ارتفاعات کوه سندان در شمال روستای عمیدآباد و کوه ملا در جنوب ابهر سرچشمه گرفته و با پیوستن این دو سرشاخه در محلی به نام بینارو یا «بن رودخانه» در جنگل های قدیمی و دست کاشت ابهر به یکدیگر رودخانه ابهررود را تشکیل می دهند. این رودخانه شمالی ترین سرشاخه رود شور است. ابهررود پس از گذشتن از شهرهای ابهر و تاکستان در جنوب قزوین در میانه جاده قزوین به بوئین زهرا با پیوستن به رودخانه خررود، رود شور را شکل می دهد. در ادامه رودخانه شور با گذر از استان البرز به دریاچه نمک ختم می شود. میزان آب این رودخانه در زمان نگارش کتاب ابهر گذری و نظری ( اواخر دهه 1360 شمسی ) ، در ایستگاه ( هیدرومتریک ) روستای قروه ۳۱۶ میلیون متر مکعب در سال اندازه گیری شده است. با وجود این که در سرشاخه ها، این رود جریان دارد و هر سال آبی سد کینه ورس از نخستین سدهای کشور است که سرریز می شود در حال حاضر این رودخانه در محدوده شهر ابهر کاملاً خشک است. در صورت بارش مناسب در زمستان و بهار با طغیان رودخانه می توان در ابهر، آب در بستر رودخانه دید. این رودخانه تا پیش از تغییرات اقلیمی اخیر و تغییر ابزار کشاورزی سنتی ( عمده کشاورزی در حاشیه ابهررود هنوز برمبنای روش های سنتی است. ) از قنات و گاو آهن به موتورچاه عمیق و تراکتور، یک رودخانه دائمی بود. افزون بر مطالب تاریخی که در کتاب های نویسندگان ابهری وجود دارد، نقشه ای که ارتش ایالات متحده در زمان جنگ دوم جهانی تهیه کرده است در سه نقطه به دائمی بودن این رودخانه از صائین قلعه تا جنوب تاکستان اشاره می کند. با توجه به اقلیم منطقه احتمال خشک شدن های مکرر این رودخانه در دوره های زمانی طولانی متصور است ولی برای این ادعا باید مطالعات زمین شناسی تاریخی صورت گیرد. یکی دیگر از دلایل احتمال خشک شدن های مکرر تاریخی این رودخانه، مسیرهای متعددی است که از تاکستان تا آبیک دیده می شود. این احتمال وجود دارد که با خشکسالی و کم آب شدن، زمین های حاشیه رودخانه به دلیل آبرفتی و حاصلخیز بودن مورد تصرف قرار گرفته و زیر کشت رفته باشد. مجدداً با بارش بیشتر رودخانه طغیان کرده و در مسیر قبلی یا مسیر جدید به حیات خود ادامه داده است. مطالعه ی ساختار فرونشست زمین در این محدوده افزون بر مشخص کردن بستر احتمالی رودخانه می تواند مکان های تاریخی سکونت اقوام قدیمی مانند کاسپیان در این محدوده را نیز مشخص کند.
پس از دستگیری جهانشاهخان امیرافشار توسط حاج باباخان اردبیلی و وصول کل مالیاتها از وی توسط دولت ،سید ضیاءالدین طباطبایی رئیسالوزرای وقت طی نامهٔ شمارهٔ ۲۱۵۳ مورخ ۱۱ اردیبهشت ۱۳۰۰ کتباً از وی قدردانی نمود. او در این نامه خطاب به حاج باباخان حاکم ابهررود مینویسد.
رودخانه ابهررود هم از الگوی بارش کشور تبعیت میکند. به عنوان مثال سیل ۱۴۰۱ ایران که خسارات زیادی را در امامزاده داوود در سال ۱۴۰۱ به بار آورد، سیل ۱۳۹۸ شیراز که به دلیل ساخت و ساز غیر مجاز در مجاورت دروازه قرآن در ورودی شهر به وجود آمد، همین طور دریاچههایی که با یک بارش ناگهانی در دل کویر ایجاد میشود
این روستا در دهستان ابهررود قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۴۰۶ نفر (۹۰خانوار) بودهاست.
هسته اولیه روستا در محدوده میانی آن شکل گرفته و وجود آب فراوان و خاک حاصلخیز سبب شکلگیری این روستا شده و با توجه به اینکه منطقه ابهر و نواحی اطراف ابهررود که به زبان محلی ابهررو نامیده میشود، از نخستین زیستگاههای انسانی در ایران محسوب میشود، روستای درسجین نیز از قدمت طولانی برخوردار است.
سد کینهورس در استان زنجان و در فاصله ۱۴ کیلومتری جنوبغربی شهرستان ابهر و حدود ۵ کیلومتری روستای کینه ورس قرار دارد. این سد بر روی شاخه کینهورس از رود ابهررود که از جنوب به طرف شمال جریان داشته و به دشت تاکستان وارد میشود با مختصات جغرافیایی ذیل احداث میشود. سد کینهورس در سالهای قبل از انقلاب توسط مهندسین مشاور کاژ-سانیو بر روی شاخه کینهورس از شاخههای رودخانه ابهررود به منظور ذخیره آب جهت تأمین آب شرب شهر ابهر و همچنین توسعه کشاورزی و باغداری حد فاصل ابهر و تاکستان مورد نظر قرار گرفت.
پیشۀ اکثر ساکنان آن کشاورزی و در مواردی دامداری است ، عمده محصول تولید شده در آن انگور است که یکی از مرغوب ترین انگور های این منطقه می باشد ، هم اکنون این روستا دارای غسالخانه ، خانۀ بهداشت ،مسجد ، مدرسۀ آموزش های ابتدایی و مخابرات می باشد. سابقا این روستا جزء دهستان ابهررود بود که بعد از تشکیل فرمانداری خرمدره ، به دهستان خرمدره پیوست.
این روستا در دهستان ابهررود قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۳۸۳ نفر (۱۰۲خانوار) بودهاست.
یکی از شاخه های ابهررود که از روستای کینه ورس سرچشمه می گیرد، از زمین های پایین دست این روستا عبور می کند ، عبور این رودخانه باعث پدید آمدن یک آبشار کم ارتفاع لکن عریض شده است ، این آبشار می تواند به عنوان یکی از مقاصد گردشگری در منطقه قرار بگیرد.