ابن ورقا

معنی کلمه ابن ورقا در لغت نامه دهخدا

ابن ورقا. [ اِ ن ُ وَ ] ( اِخ ) ابوبکر محمدبن عبداﷲبن ورقاء اودنی بخاری. فقیه شافعی. او به نیشابور میزیست و پس از آن به بخارا بازگشت و در آنجا به سال 385 هَ. ق. درگذشت.
ابن ورقا. [ اِن ُ وَ ] ( اِخ ) جعفربن محمد شیبانی. ادیب و شاعر. مولد او بسامره در 292 هَ. ق. بوده است ، و از دست مقتدر خلیفه مناصب چندی داشته و او را با سیف الدوله حمدانی مراسلات و مشاعراتیست. وفات او در 352 بوده است.

معنی کلمه ابن ورقا در فرهنگ فارسی

فقیه و ادیب لغوی

جملاتی از کاربرد کلمه ابن ورقا

منبع اصلی در مورد راعی سفرنامه بنیامین تودلاییست که به عنوان سفرها شناخته می‌شود. در این نسخه از سفرنامه از نوشته‌های سلیمان ابن ورقا استفاده شده است. ابن ورقا گفته است که وقتی از راعی (یا داود بن داود همانگونه که ابن ورقا او را می‌نامد) سؤال شد که ثابت کند مسیح است او گفت "سرم را ببرید و من زنده خواهم ماند". نام دیگری که برای راعی استفاده شده است مناخیم ابن الروحی است.