ابن عصفور

آل عصفور، خاندانی از علمای روحانی شیعه در بحرین، قطیف و نواحی جنوب ایران در سده ۱۲ و ۱۳ قمری/ ۱۸ و ۱۹ میلادی هستند. نیای این خاندان عصفور بن احمد بن عبدالحسین بن عطیه بن شیبه درازی شاخوری بحرانی است. شخصیت‌های بنام این خاندان، علاوه بر لقب آل عصفور، به ابن عصفور یا عصفوری نیز شناخته شده‌اند. همچنین به دلیل این‌که عمدتاً در «درّاز»، از روستاهای بحرین در نزدیکی منامه، یا در شاخوره، از روستاهای هم‌جوار آن، زاده شده یا زندگی کرده‌اند به «درّازی» و «شاخوری» و «بحرانی» نیز شهرت یافته‌اند.