نوبتگه

معنی کلمه نوبتگه در لغت نامه دهخدا

نوبتگه. [ ن َ / نُو ب َ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) نوبتگاه. رجوع به نوبت گاه شود :
به نوبتگه شه دوهندوی بام
یکی مقبل و دیگر اقبال نام.نظامی.همان نوبت پاس در صبح و شام
ز نوبتگه او برآورد نام.نظامی.به نوبتگه شاه بردندشان
به سرهنگ نوبت سپردندشان.نظامی.

جملاتی از کاربرد کلمه نوبتگه

به نوبتگه شاه بردندشان به سرهنگ نوبت سپردندشان
عاشقم من کشتهٔ قربان لا جان من نوبتگه طبل بلا
به نوبتگه شه دو هندوی بام یکی مقبل و دیگر اقبال نام
ز نوبتگه خود به فرهنگ و رای کند رایتی دیگر آنجا به پای
رقیبان بارش گشادند بار درآمد به نوبتگه شهریار
بدان دستگه دست شه بوسه داد به نوبتگه خویشتن رفت شاد