نوژه

بختیار در خارج از کشور فعالیت سازمان‌یافته و منسجمی را علیه نظام رژیم تازه تأسیس جمهوری اسلامی آغاز کرد. وی نخست با ارسال کمک مالی از حامیان کودتای نوژه استقبال کرد. همچنین وی به بغداد و دیدار با صدام حسین دعوت شد و با وی ملاقات‌های متعددی داشت و نیز از وی کمک مالی دریافت می‌کرد. این کمک‌ها در تمام سال‌های جنگ ادامه داشت. دربارهٔ محتوای مذاکرات بختیار با صدام و تشویق یا منع وی از حملهٔ نظامی به ایران دیدگاه‌های متفاوتی اظهار شده است.

اتهامات رضا حاج مرزبان «شرکت فعال در کودتای نافرجام تیر ماه ٥٩ و فعالیت چشم گیر در خروج عوامل ضد انقلاب از کشور و عضویت در کادر رهبری شاخه نظامی کودتا و تعلیم انجام کار به رکنی و دیگر پرسنل شاخه نظامی و اقدام به حساسترین مرحله کودتا یعنی تهیه اتوبوسی که قرار بود کودتاچیان را از تهران به پایگاه نوژه ببرد» بیان شده است..

با شروع جنگ ایران و عراق، او در پست افسر خلبان شکاری و معاونت عملیات فرماندهی پایگاه سوم شکاری (که در آغاز جنگ به پایگاه هوایی شهید نوژه نامیده شده بود) مشغول خدمت بود و پس از مدتی، برای ادامه پروازهای جنگی به پایگاه ششم شکاری بوشهر منتقل شد.

آخرین سمت جواد خادم پیش از وزارت، مدیریت گروه صنعتی آکام بود. وی نماینده شاپور بختیار در کودتای نوژه بود و به همراه پدرش ابوالقاسم خادم، پرویز قادسی، رضا حاج مرزبان، سعید تیموری و پرویز شیبانی در شاخه سیاسی عملیات نقاب (کودتای نوژه) فعالیت می‌کردند.

تقی محمدی همان فردی است که در تصرف سفارت آمریکا در تهران کنار گروگانها دیده می‌شود و در اوایل عکس او به خاطر شباهت ظاهریش به محمود احمدی‌نژاد، اشتباه معرفی شد. او که در کمیته انقلاب منطقه نازی‌آباد فعال بود، به کمیته اداره دوم ارتش رفت و در بخش ضد جاسوسی، پیگیری جریانات ضدانقلاب راست و ستاد ضد کودتای نوژه فعال شد. سپس وی به جمع حاضر در اطلاعات نخست‌وزیری پیوست. پس از انفجار هشت شهریور در فاصله کوتاهی تقی محمدی ابتدا به عنوان مأمور دفتر اطلاعات و تحقیقات نخست‌وزیری به کویت اعزام می‌شود و سپس به عنوان کاردار ایران در افغانستان منصوب می‌شود.

او بعد از کودتای نوژه دستگیر شد و تا چند سال در زندان بود. اتهام او ارتباط‌گیری صادق قطب‌زاده با سیدمحمد کاظم شریعتمداری در رابطه با کودتا اعلام شد.

سروان ایران‌نژاد در روز ۲۲ اردیبهشت ۱۳۲۴ در تهران متولد شد و دارای مدرک فوق دیپلم از دانشگاه افسری بود. پرونده وی در ارتباط با طرح کودتای نافرجام معروف به نوژه بود.

سید سعید مهدیون (زاده ۱۳۰۷ – درگذشته ۲۴ مرداد ۱۳۵۹ ) سپهبد نیروی هوایی شاهنشاهی، خلبان جنگنده و فرمانده پدافند هوایی آن نیرو طی سال‌های ۱۳۵۵ تا بهمن ۱۳۵۷ بود. وی تنها ۲ روز یعنی ۲۳ و ۲۴ بهمن ۱۳۵۷ ریاست ستاد نیروی هوایی ملی ایران را بر عهده داشت. او در سال ۱۳۵۹ به اتهام فرماندهی کودتای نوژه اعدام شد.

امیرآباد (کبودرآهنگ)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان کبودرآهنگ استان همدان است که روبه‌روی پایگاه هوایی نوژه قرار دارد.

وی در سال ۱۳۵۴ با «ناهید حسن‌علی» ازدواج کرد و تنها فرزندش به نام «پانته‌آ» در سال ۱۳۵۶ به دنیا آمد؛ وقتی که سید روح‌الله خمینی در بهمن ۱۳۵۷ وارد ایران شدند، محمد جزو نخستین افراد نظامی بود که به دیدار او رفت؛ محمد بعد از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ در پایگاه هوایی نوژه به خدمت می‌پرداخت و در افشای جریان کودتای نوژه که همان ابتدای انقلاب در پایگاه هوایی همدان طراحی شده بود، نقش مهمی ایفا کرد.