میهمانسرا

مجو زیاده درین میهمانسرا ز نصیب که میهمان ز فضولی به دل گران گردد

غیر از تو هر که هست درین میهمانسرا نان تو می خورند بر این گرد خوان همه

چون تیغ آبدار درین میهمانسرا خون می خورد کسی که نمالد زبان به خاک