مونوتایپ
معنی کلمه مونوتایپ در فرهنگ فارسی
معنی کلمه مونوتایپ در دانشنامه آزاد فارسی
ماشین حروف چینی که تالبرت لنستون، در ۱۸۸۵، اختراع آن را به ثبت رساند. در این ماشین حروف تک تک ریخته و چیده می شوند، برخلاف لاینوتایپ که کل یک سطر را هم زمان می چیند و می ریزد. مونوتایپ صفحۀ کلیدی مشتمل بر ۱۲۰ کلید دارد و یک حروف ریز و یک جعبه ماتریس قابل تعویض که به چهار خانه تقسیم می شود و در هر خانه مجموعه ای کامل از یک فونت از حروف چاپی قرار می گیرد. حروف چین به کمک کلیدهای جابه جاکننده می تواند، بی آن که لازم باشد، جعبۀ ماتریس را تعویض کند، حروف را از هر خانه انتخاب کند و از ترکیبی از حروف چهار فونت موجود استفاده کند. حروف چین متنی را که باید چاپ شود به کمک صفحۀ کلید بر روی یک نوار راهنما به صورت سوراخ هایی ثبت می کند، سپس نوار را درون دستگاه حروف ریز قرار می دهد تا سوراخ های ثبت شده بر روی آن ها را به اصطلاح بخواند و به طور خودکار حروف را قالب ریزی کند. اگرچه امروزه حروف چینی نوری کاملاً جای مونوتایپ و لاینوتایپ را گرفته است، مونوتایپ در مقایسه با لاینوتایپ مزایایی داشت و برای چاپ نشانه های پیچیده ای چون معادلات ریاضی و فرمول های شیمی مناسب تر بود. البته عملکرد آن کندتر و پرهزینه تر از لاینوتایپ بود.
جملاتی از کاربرد کلمه مونوتایپ
علاوه بر این، مونوتایپ باید از یک نوار کاغذ پانچ استفاده کند، و "چارچوب خواندن" همیشه به سمت عقب (راست به چپ) برای دستیابی به تراز است، زیرا تراز قابلیت ذاتی دستگاه نیست (اما، "فلاش چپ" یک قابلیت ذاتی است). در حالی که لاینوتایپ احتمال دارد از نوار کاغذ پانچ شده استفاده کند، اگرچه این گزینه به ندرت در خارج از روزنامه‌های روزانه استفاده می شود، و چه از نوار استفاده شود یا نه، "چارچوب خواندن" همیشه به جلو (از چپ به راست) است، با تراز که یک قابلیت ماشین است (و "تراز سمت راست"، "مرکز" و "تراز چپ" ممکن است به راحتی به صورت دستی یا به طور خودکار با استفاده از یک پیوست "کوئادر" قابل استفاده باشد).
این کتاب توسط دوست و همکار باوم، دبلیو دبلیو دنسلو، که حق چاپ را نیز در اختیار داشت، تصویرسازی شده است. این طرح برای آن زمان مجلل بود، با تصاویر در بسیاری از صفحات، پس‌زمینه در رنگ‌های مختلف، و چندین تصویر صفحه رنگی. این حروف دارای سبک قدیمی مونوتایپ است که به تازگی طراحی شده است. در سپتامبر ۱۹۰۰، گراند رپیدز هرالد نوشت که تصاویر دنزلو «به همان اندازه داستان هستند که در نوشته‌ها». سرمقاله معتقد بود که اگر عکس‌های دنزلو نبود، خوانندگان نمی‌توانستند دقیقاً چهره‌های دوروتی، توتو و سایر شخصیت‌ها را به تصویر بکشند.
حروف استفاده شده، مانند فلزات خام چرخاننده خطی، زمانی که دیگر قابل استفاده نبود، دوباره ذوب شد. هر بار ذوب باعث از دست دادن مقداری قلع و آنتیموان از طریق اکسیداسیون می شد. این ضرر نیاز به نظارت و جبران داشت.شرکت مونوتایپ با فروش انواع دیجیتالی حروفچینی فلزات از ورشکستگی نجات پیدا کرد.
دو رویکرد مختلف برای مکانیزه کردن حروفچینی به طور مستقل در اواخر قرن 19 توسعه یافتند. اول، که به عنوان سیستم ریخته گری ترکیب مونوتایپ شناخته می شود، متن ها را با استفاده از نوارهای کاغذی سوراخ دار تولید می‌کند، همه حروف به صورت مجزا ریخته می شوند. این ماشین‌ها می‌توانستند متن‌هایی را نیز در «ترکیب بزرگ» تا 24 نقطه تولید کنند.
موفقیت این ماشین ها در زمینه های گوناگون بود. دستگاه ریخته‌گری مونوتایپ برای کتاب‌هایی که نیاز به قابلیت اصلاحات و ویرایش‌های دستی داشت، دارای محبوبیت بیشتری بود، درحالی که سیستم‌های ریخته‌گری راب در تولید روزنامه‌ها که سرعت تولید و «آماده‌سازی» برای چاپ ضروری بود، موفقیت داشتند.
سوپر کستر، ماشین دیگری که به وسیله مونوتایپ تولید میشود، از نظر عملکرد مشابه دستگاه تامپسون، بث، محوری و سایر دستگاه‌ها بود، اما برای تولید یک نوع (شامل اندازه‌های بزرگتر) برای تنظیم دستی طراحی شده بود.