مفلسی

احتراق مفلسی مصباح راه ظلمت است ذوالفقار حیدری مفتاح باب خیبر است

ای عنوان نامه آشنایی، ای طغرای منشور دوستی، ای صیقل آینه یقین، ای علمدار لشگر دین، ای رباینده جانها و غارت کننده دلها، بر سر کوی یافت ناله واجدان تو، در قعر دریای محبّت غوص شیفتگان تو، در معرکه معارف جان باختن عاشقان تو، در میدان بلا تاختن سوختگان تو. طعمه سازیم جان خویش. آن بازی را که پرواز کند در فضای طلب تو فدا کنیم دل خویش. آن مفلسی را که آه کند از درد نایافت تو، نثار کنیم دیده خویش. آن منتظری را که بود در آرزوی دیدار تو:

پشت بنفشه از غم پیری به خم بماند گویی که عشق و مفلسی او را به هم گرفت

ادای بد مکن با قول کج بار که آرد بدادائی مفلسی بار

خیز تا ما یک قدم بر فرق این عالم زنیم وین تن مجروح را از مفلسی مرهم زنیم

مشتری را بهای روی تو نیست من بدین مفلسی خریدارت

هر مرد که با فراغتش سامان است هر چند که مفلسی بود سلطان است

گر کنی ضایع آن در توحید شوی از مفلسی ز مایه فرید

بسی به کار صبوحی گره زده زلفت چو مفلسی زده بر سیم خوش عیار، گره

تو گفتی مفلسی گنج روان یافت و یا مرده دگر باره روان یافت