مصیبت خانه

کرد معمور آن مصیبت خانه را بهر اندوه و ملال خویشتن

چند صائب مرکز نه حلقه ماتم شوی؟ خیمه بیرون از مصیبت خانه افلاک زن

ز جوش اشک می لرزد چو اهل حشر مژگانم قیامت در مصیبت خانه چشم من است امشب

ای که داری نامه اعمال را از فعل زشت چون مصیبت خانه عاشق زدود دل سیاه

دل خود را به آن خوش می کند، حسرت کش دنیا که با خلق جهان در یک مصیبت خانه می گرید

قیامت در مصیبت خانه چشم من است امشب

آسمان سنگدل را چشم اشک آلود ساخت دود آهی کز مصیبت خانه ما شد بلند

در مصیبت خانه ام گرد تعلق فرش نیست سیل خجلت می برد از خانه ویران من

ز راه چشم، غم در جان غم فرسود می پیچد ز روزن در مصیبت خانه ما دود می پیچد