گلشن قدس

از گلشن قدس لقا بوی گلی آمد بما زان بودی از سر تا بپا هر ذره مان بویاستی

عندلیب گلشن قدس است دل جویا ولی رشتهٔ بال و پر او طول آمال تو شد

طایران گلشن قدس از برای افتخار حرز مدح شاه بر اطراف شهپر بسته‌اند

شاخ سر سبز سدره و طوبی گلشن قدس را گیا بیشست

سرود خوان چو شود عندیب گلشن قدس چرا، به گوش فرو نوحه غراب کنید

در ازل مسکن و مألوف نه اینجایم بود گلشن قدس و لب ماء معین جایم بود

دل فانی ز گل روی تو شد بسته به زلف مرغی از گلشن قدس آمد و در دام افتاد

در گلشن قدس گلبن فیض بخرام چو سرو در گلستان

مرا که طوطی شکر فشان گلشن قدس چو پیش بلبل نطق اوفتد پر اندازد

نخورم غم که برد باز بدان گلشن قدس علت نخوت و مستی چو ز سر بنهادم