گل باغی

معنی کلمه گل باغی در لغت نامه دهخدا

گل باغی. [ گ ُ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان جوانرود بخش پاوه شهرستان سنندج واقع در 42هزارگزی جنوب خاوری پاوه و هفت هزارگزی باختری قلعه جوانرود. هوای آن سرد و دارای 102 تن سکنه است. آب آن از چشمه و محصول آن غلات ، لبنیات و میوه و شغل اهالی زراعت و گله داری و راه مالرو دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).
گل باغی. [ گ ُ ] ( اِخ ) نام طائفه ای است از ایلات کردایران که تقریباً 500 خانوار میشود و در کیله کرو، گتل ، مره در، حنجره ، ابراهیم آباد، کرسی عمر و رزینه سکونت دارند. در عهد شاه طهماسب به کردستان آمده و اغلب شهرنشین شده اند. ( از جغرافیای سیاسی کیهان ص 62 ).

معنی کلمه گل باغی در فرهنگ فارسی

نام طایفه ایست از ایلهای کرد ایران که شامل تقریبا ۵٠٠ خانوار است و در گیله کرو گتل مره در حنجره ابراهیم آباد کرسی عمر و زرینه سکونت دارند . این طایفه در عهد شاه طهماسب بکردستان آمده و اکنون اغلب شهرنشین شده اند .
دهی است از دهستان جوانرود بخش پاوه شهرستان سنندج

معنی کلمه گل باغی در دانشنامه آزاد فارسی

گُلباغی
از طوایف کُرد نیمه یکجانشین و چادرنشین اطراف سنندج و دیواندره، مرکب از تیره های مختلف، ساکن دهستان های اوباتو (هوباتو)، سارال و قراتوره. اینان در عهد شاه طهماسب اول صفوی به ایران کوچیدند. گلباغی ها تا اواسط سلطنت ناصرالدین شاه قاجار، کلاً چادرنشین بودند و گرمسیرشان در شهرزور و سردسیرشان در کردستان ایران برگزار می شد، اما به سبب اختلاف با ایل جاف و کشته شدن چند نفر از طرفین، به صورت نیمه یکجانشین در ایران باقی ماندند. این مردم در ۱۳۳۷ ـ ۱۳۳۸ق به همراه برخی از طوایف کردستان به راهزنی و شرارت اشتغال داشتند. علی محمدخان شریف الدوله، حاکم کردستان، با خشونت بسیار این اغتشاش ها را سرکوب و ده ها نفر از آنان را اعدام کرد. رضاشاه پهلوی نیز عدۀ زیادی از گلباغی ها را به اطراف همدان و تهران تبعید کرد، اما آنان پس از کناره گیری او از سلطنت دوباره به سنندج و دیواندره بازگشتند.
گلباغی (گویش). گَزی
از گویش های مرکزی ایران در گروه جنوب غربی، رایج در گز. گزی با سدهی، کفرونی و ورزنه ای، مجموعة گویشی جنوب غربی، از گویش های مرکزی ایران، را تشکیل می دهد. در گزی جنس دستوری وجود ندارد؛ پسوند اشاره é است و پسوند نکره ساز i ـ ؛ مضاف الیه قبل از مضاف می آید؛ و موصوف قبل از صفت قرار می گیرد. از واژه های گزی: ayn «دهان»، xul «خاکستر» و xux «خواهر».
50010800

جملاتی از کاربرد کلمه گل باغی

آتش به خرمن از گل باغی ندیده ای جوش جنون ز چشمه داغی ندیده ای
تپه گل باغی در شهرستان سنقر، بخش مرکزی، روستای امیر عمران واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۲ تیر ۱۳۸۴ با شمارهٔ ثبت ۱۲۰۳۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.