هواپیمائی

حسن تدبیر مدیران شرکت هواپیمائی ایران در آغاز کار و امضای موافقت نامه همکاری فنی مشترک با یک مجموعه با تجربه و موفق آمریکایی یعنی شرکت هواپیمایی تی دبلیو ای باعث شد تا صنعت هوانوردی کشور در حوزه‌های تجاری بازاریابی، تبلیغات و برندسازی میانبر زده و راه صد ساله را یک شبه طی کند.

این شرکت تا تاریخ شنبه ۱۷ فروردین ۱۳۲۵ فعال بود و پس از انحلال این شرکت، هواپیماها به نیروی هوایی اسپانیا فروخته شدند. بعد از این شرکت، شرکت سهامی هواپیمائی ایران شروع به فعالیت کرد.

بروز مشکلات عدیده مالی در سالهای پایانی شرکت هواپیمائی ایران باعث شد تا این شرکت خصوصی نتواند از پس هزینه‌های سنگین نوسازی ناوگان هوایی خود برآمده و کیفیت خدمات را برای جلب رضایت و انتظارات مشتریان بهبود بخشد به نحوی که این شرکت در اواخر دوران فعالیت، تنها ۳ فروند هواپیمای ویکرز ویسکونت و ۱۱ فروند هواپیمای داگلاس دی سی - ۳ و در مجموع ۱۴ فروند هواپیمای فعال را در ناوگان عملیاتی خود داشت.

فرودگاه بین‌المللی سوئکارنو-هتا، جاکارتا فرودگاه اصلی این شرکت هواپیمائی است.

به ابتکار شرکت صنایع هواپیمائی ایران، یک دوره تخصصی مکانیک و اویونیک در سال ۱۳۵۳ از طریق کنکور سراسری و در آموزشگاه هواپیمایی در قلعه مرغی آغاز گردید. پذیرفته شدگان در این دوره های ویژه تخصصی پس از گذراندن یک دوره ویژه آموزش زبان انگلیسی به دو بخش دوره های تخصصی مکانیک و اویونیک (دانش الکترونیک هواپیما) تقسیم شدند و هر گروه به آموختن دانش تخصصی خود یعنی مکانیک و یا اویونیک در مدت یکسال و نیم پرداختند.

شرکت هواپیمائی ایران تا مدتها پس از آغاز فعالیت خود با آئروفلوت، شرکت هواپیمایی دولتی اتحاد جماهیر شوروی رقابت تجاری تنگاتنگ و گاهی غیر منصفانه داشت. آئروفلوت برای پروازهای داخلی ایران از هواپیماهای داگلاس دی‌سی-۳ استفاده می‌کرد. شوروی در خلال جنگ جهانی دوم این هواپیماها را به عنوان کمک نظامی بلاعوض از متحدان آمریکایی خود دریافت کرده بود تا بتواند از خاک خود در برابر اشغال آلمان نازی دفاع کند. از جمله این رقابتهای تجاری ناسالم می‌توان به جذب تمام مسافران رزرو شده پرواز تهران به مشهد شرکت هواپیمائی ایران توسط آئروفلوت و با روش پایین آوردن ناگهانی قیمت بلیت اشاره کرد.

هواپیمائی ایران در دهه ۳۰ و اوایل دهه ۴۰ شمسی در کنار شرکت هواپیمائی پارس یکی از دو شرکت هواپیمایی تجاری با اهمیت در ایران بود.

در ۱۰ مردادماه ۱۳۴۰ خورشیدی، فقط چندین ماه قبل از شکل‌گیری شرکت هواپیمایی ملی ایران، دو شرکت سهامی هواپیمائی ایران و شرکت هواپیمایی پارس با یکدیگر ادغام شدند و شرکت واحد هواپیمائی ایران را به وجود آورند.

'هواپیمایی متحد ایران' یا 'شرکت واحد هواپیمائی ایران' کوتاه عمرترین شرکت هواپیمایی در تاریخ هوانوردی تجاری ایران است.

شرکت هواپیمائی ایران پس از فراز و نشیب‌ها و نیز تغییرات مالکیتی و ثبتی نظیر ادغام، ملی سازی و تغییر نام اکنون با عنوان شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران مشغول به فعالیت است اما کماکان در فعالیتها از نام تجاری اولیه یعنی ایران ایر با قدمتی بیش از ۷۵ سال استفاده می‌شود.