همس

معنی کلمه همس در لغت نامه دهخدا

همس. [ هََ ] ( ع اِ ) آواز نرم. || هرچیز خفی. || آواز خفی تر از آواز قدم. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || آواز نرم دهن بی آمیزش آواز سینه. ( منتهی الارب ). || ( مص ) فشردن. ( منتهی الارب ). فشردن انگور. ( اقرب الموارد ). || شکستن. || لب بند کرده داشتن ، خاییدن طعام را. || نیک رفتن به شب. رفتن با اندک سستی و فتور به شب و روزی. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || خفی کردن صوت. || وسوسه کردن شیطان کسی را. ( اقرب الموارد ).

معنی کلمه همس در فرهنگ فارسی

آواز نرم هر چیز خفی

معنی کلمه همس در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] همس، از اصطلاحات بکار رفته در علم تجوید بوده و به معنای تلفظ حرف با آهستگی و ضعف و بدون جوهر می باشد.
همس، یعنی صدای غیرآشکار و خفیف. و ده حرف از حروف الفبا دارای این صفت هستند. که عبارتند از:(ت ـ ث ـ ح ـ خ ـ س ـ ش ـ صـ ف ـ ک ـ هـ)همس از صفات اصلی و ذاتی حروف است. جهت سهولت در حفظ این حروف آنها را در جمله زیر جمع کرده اند:ستشحثک خصفه (خصفه که نام زنی است، در سؤال از تو اصرار خواهد کرد).این حروف را حروف «مهموسه» می گویند، زیرا هنگام ادا آنها جوهر صوت ظاهر نمی شود، و نفس از جریان باز نمی ماند. بلکه به آهستگی تلفظ می شوند.همس ضد جهر است، و هیچگاه دو صفت ضد هم در یک حرف جمع نمی شوند.
عناوین مرتبط
علم تجوید؛ اصطلاحات تجوید؛ قرائت.
منبع
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «قرائات از دیدگاه روایات»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۲/۱۴.
...
[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۱(بار)
همس صدای آهسته است و همس اقدام صدای بسیار آهسته پاهااست در نهج البلاغه خطبه 221 آمده: «وَلا هَمْسُ قَدَمٍ فِی الْاَرْضِ» و نه صدای آهسته پایی در زمین. یعنی روز قیامت صداها برای خداخاموش شده، نمی‏شنوی مگر صدای آهسته ایرا، این لفظ فقط یکبار در کلام الله آمده است.

جملاتی از کاربرد کلمه همس

مساجد در نهایت نفس را به حقیقت ازلی و کمال حقیقی می‌رساند. این نائل شدن باحضور و شهودی همراه است که همواره حرکت در مکان و دیدنی از جنس شناخت از لحظه ورود تا به انتها با موحد همس است. تمامی مراتب این حرکت مکانی چون طریقت عرفانی آرام آرام نور حقیقت را در دل آشکار کرده انسان را از حشو و زواید خارج از این مکان مقدس منزه می‌دارد. ورودی در مساجد ایران جایگاه انتخاب و اطمینان است و تمایز را در مکان نشان می‌دهد و بیان می‌دارد که هویتی قدسی و کاملاً متفاوت با پهنه هیولایی اطراف در حال وقوع است. عمدتاً ورودی‌های مساجد ایران حرکتی روحانی به سوی آسمان دارد. به‌طور کلی هرچه به گذشته بازمی‌گردیم درمی‌یابیم که زندگی انسان با کیهان و آسمان بیشتر مرتبط بوده‌است.