نیک بخت

دل خراب از پهلوی من من خراب از دست دل نیک بخت آن همنشینانی که معمور ازهمند

نام نیکو ماند از ما یادگار نیک بخت آن کاو نکونامیش هست

به گفتار ایشان زن نیک بخت بیفراخت تاج و بیاراست تخت

گر به تحقیق تویی قاتل صاحب نظران نیک بخت آن که سرش بر سر میدان ماند

جهان را تو بادی شه نیک بخت که ناهید تاجت بود ماه تخت

چه نیک بخت بود بنده ای که در همه حال سپاس دارد و راضی شود به حکم خدا

که برتو گذشت ای گو نیک بخت که بادی همه ساله با تاج وتخت

از دعایت من چو، ای زاهد، نگشتم نیک بخت تو بیا، باری چو من بدبخت شو در کار عشق

نظاره بدان دختر نیک بخت چو با دیو پیوسته بد رزم سخت

چنین گفت موبد که این نیک بخت گرامی به مردان بود تاج و تخت