ناگاساکی

آسیبهای وارده به هیروشیما به مراتب بیشتر از ناگاساکی بوده‌است چرا که هیروشیما شهری صاف بوده و تشعشعات هسته‌ای تمام شهر را درنوردید ولی ناگاساکی حالتی داشت که شهر در میان دو دره تقسیم شده بود و نصف شهر در یک دره و نصف دیگر در دره مجاور قرار داشت و با رهاسازی بمب هسته‌ای در یکی از دره‌ها بخش دیگر شهر که در دره دیگر قرار داشت به مراتب آسیب کمتری دید

از سال ۱۹۰۵ شبه‌جزیرهٔ کره تحت حکومت امپراتوری ژاپن بود و در تمام سال‌های جنگ جهانی دوم نیز تحت اشغال نیروهای ژاپنی باقی‌ماند. پس از آن‌که آلمان نازی در بهار ۱۹۴۵ تسلیم متفقین شد، امپراتور ژاپن هیروهیتو تمام نیروها را برای دفاع از جزیره اصلی ژاپن، از شرق و جنوب شرق آسیا فرا خواند. نیروهای ژاپنی مستقر در کره نیز مجبور به عقب‌نشینی شدند و تنها تعداد محدودی از سربازان ژاپنی در این شبه‌جزیره باقی‌ماندند. ۳ روز پس از بمباران اتمی هیروشیما و ناگاساکی در ۶ اوت ۱۹۴۵، اتحاد جماهیر شوروی به ژاپن اعلان جنگ داد و ارتش سرخ بر منچوری و شمال شبه‌جزیرهٔ کره هجوم برد. نیروهای ایالات متحده آمریکا نیز از جنوب این شبه‌جزیره وارد شدند و به‌طور موقت این شبه‌جزیره، میان قوای شوروی و آمریکا تقسیم گردید.

بمب اتمی نام رایج سلاح انفجاری است که در آن‌ها از انرژی آزاد شده در فرایند شکافت هسته‌ای، یا گداخت هسته‌ای برای تخریب استفاده می‌شود. نخستین بمب اتمی که بمبی پلوتونیومی (از نوع شکافتی) بود در سال ۱۹۴۵م در جریان جنگ جهانی دوم در آمریکا ساخته و در شانزدهم ژوئیهٔ ۱۹۴۵م در صحرای آلاموگوردو در نیومکزیکوی آمریکا آزمایش شد. آمریکا تنها کشوری است که از بمب اتمی شکافتی اورانیومی در هیروشیما و بمب شکافتی پلوتونیومی در ناگاساکی استفاده نظامی‌کرده‌است. شوروی در سال ۱۹۴۹ دارای بمب اتمی شد.

اولین اوچی‌کواشی در در شهر در ناگاساکی در سال شانزدهم گنروکو (۱۷۰۳) و در ادو سال (۱۷۳۳) رخ داد. از آن زمان، این امر اغلب به دلیل قحطی و بی‌ثباتی سیاسی اتفاق می‌افتاد. مهمترین اوچی‌کواشی، اوچی‌کواشی تنمی بعد از قحطی بزرگ تنمی و شورش یو نائوشی در اواخر دوره ادو تا اوایل دوره میجی بود.

دفتر مرکزی اورینتال ایر بریج در اومورا، ناگازاکی، استان ناگاساکی واقع شده‌است و به ۵ مقصد، پرواز مستقیم انجام می‌دهد.

پس از این شورش، کشتی‌های پرتغالی که گمان می‌رفت مسئول تبلیغ مسیحیت بودند، از ورود به ژاپن از طریق دریاها منع شدند و سیاست موجود در محدود کردن تجارت خارجی و ممنوعیت مسیحیت بیشتر تقویت شد و منجر به تکمیل «ساکوکو» شد. ابتدا، در سال ۱۶۴۰، هنگامی که یک کشتی پرتغالی از ماکائو در جستجوی از سرگیری تجارت به ناگاساکی آمد، شوگون‌سالاری که قصد از سرگیری تجارت را نداشتند، خدمه مسیحی را اعدام کردند و کشتی را سوزاندند.

بمباران هیروشیما و ناگاساکی دو عملیات هسته‌ای بودند که در زمان جنگ جهانی دوم به دستور هری ترومن، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، علیه امپراتوری ژاپن انجام گرفتند. در این دو عملیات، دو بمب اتمی به فاصله ۳ روز بر روی شهرهای هیروشیما و ناگاساکی انداخته شد که باعث ویرانی و کشتار گسترده شهروندان این دو شهر گردید. حدود ۲۲۰٬۰۰۰ نفر در اثر این دو بمباران اتمی جان باختند که بیشتر آنان را شهروندان غیرنظامی تشکیل می‌دادند. (بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ نفر بلافاصله هنگام بمباران کشته شدند و باقی مانده تا پایان سال ۱۹۴۵ در اثر مواد مخرب تشعشعات رادیواکتیو جان خود را از دست دادند)

در این زمان برای حرکت کشتی‌های تجاری به ماکائو کسب مجوز لازم بود و کشتی مادر زئوس بدون داشتن مجوز بازگشت به ماکائو؛ در ناگاساکی پهلو گرفته بود. آندره پسوآ از احضار خود به سونپو احساس خطر کرده، تصمیم گرفت با این کشتی از ناگاساکی دور شود. آریما هارونوبو درحالی‌که از طرف هاسه‌گاوا فوجیهیرو و اوکاموتو دایهاچی حمایت می‌شد، به مدت ۳–۴ روز این کشتی را با کشتی‌هایی که حامل سامورایی‌ها بودند، مورد حمله قرار داد. هنگامی که بخشی از کشتی در اثر حمله به آتش کشیده شده بود، آندره پسوآ که حاضر به تسلیم نبود با منفجر کردن کشتی موجب غرق آن شد.

در سال ۱۸۶۱ پناهنده های کشتار از لهستان و روسیه به بندر ناگاساکی فرار کردند، آنها پس از یهودیانی که در سال ۱۵۸۴ به ناگاساکی آمدند اولین یهودیان بودند.

در آوریل ۱۶۰۰، کشتی هلندی لیفده، حامل ویلیام آدامز (دریانورد) و دیگران، در جزیره کوروشیما (شهر اوسوکی، استان اوئیتا) در خلیج اوسوکی در داخل این قلمرو به ساحل نشست، خدمه این کشتی که قادر به پیاده شدن از کشتی نبودند، سرانجام با قایق کوچکی که توسط اوتا کازویوشی، ارباب قلمرو اوسوکی فرستاده شده بود، پا به خاک ژاپن گذاشتند. او این موضوع را به قاضی ناگاساکی گزارش داد و کشتی را به اوساکا فرستاد. در این زمان، آدامز یک مجسمه چوبی اراسموس (یک دارایی فرهنگی مهم تعیین شده ملی) را به او هدیه کرد.