مئیر

اولین شهردار شهر تل‌آویو، مئیر دیزینگوف نام داشت.

در نتیجه کمک‌های جمع‌آوری شده توسط گلدا مئیر که توسط هواداران در ایالات متحده اهدا شده بود و همچنین تصمیم استالین برای حمایت از آرمان صهیونیستی، نمایندگان یهودی فلسطین توانستند قراردادهای تسلیحاتی بسیار مهمی را در شرق امضا کنند. سایر عوامل هگانا ذخایر جنگ جهانی دوم را بازیابی کردند که به بهبود تجهیزات و تدارکات ارتش کمک کرد. آژانس یهود به‌طور خاص برای خرید تسلیحات خارجی ۲۸ میلیون دلار کنار گذاشته بود. در مقایسه، کل بودجه کمیته عالی عرب در این زمان بالغ بر ۲٬۲۵۰٬۰۰۰ دلار بود که معادل بودجهٔ سالانه هگانا در دوران پیش از جنگ بود.

از سوی دیگر، مسلم است که گلدا مئیر و ملک عبدالله در مورد وضعیت اورشلیم به توافق نرسیدند. در ۱۳ مه، لژیون عرب کفار عتصیون را تصرف کرد، که در نیمه راه و در امتداد جاده بین الخلیل و اورشلیم قرار داشت. در ۱۷ مه، عبدالله به گلوب پاشا، فرمانده لژیون عرب دستور داد تا به اورشلیم حمله کند.

به نوشتهٔ مئیر جاودانفر در گاردین، مرکز تحت مدیریت عباسی در چارچوب تلاش‌ها برای برملا کردن نقشه‌های غرب برای سرنگونی نظام جمهوری اسلامی، میلیون‌ها دلار صرف تحقیق در خصوص کارتون‌هایی چون کایوت و رودرانر کرده‌است. به تعبیر عباسی، کایوت از طبلی همچون عزاداری‌های شیعه استفاده می‌کند و این توهینی به شیعیان است. او همچنین نتیجه گرفته که چون در این کارتون برخی کاکتوسها شبیه اندام‌ها نری هستند، این بدین معناست که غرب دارد به مسلمانان انگشت وسط نشان می‌دهد.

لوئیس در میانه دهه ۱۹۷۰ (میلادی) در مقاله‌ای نوشت که عرب‌های فلسطینی نمی‌توانند ادعا کنند که از نظر تاریخی واجد دولتی در سرزمین موسوم به فلسطین بوده‌اند؛ زیرا پیش از قیمومت بریتانیا بر فلسطین در ۱۹۱۸ (میلادی) اصولاً چیزی تحت عنوان «کشور فلسطین» وجود نداشته است. این گفته او مورد استقبال رهبران اسرائیل قرار گرفت. گلدا مئیر نخست‌وزیر وقت اسراییل، از اعضای کابینه خود خواست همگی این مقاله را بخوانند. مئیر از لوئیس تقاضا کرد به دیدار او برود. آن دو ساعت‌ها با یکدیگر سخن گفتند. لوئیس با آریل شارون نیز رابطه بسیار نزدیکی داشت.

با همت مئیر دیزنگوف در سال ۱۹۳۲ میلادی، موزه هنرهای زیبا تل‌آویو، در خانه شخصی‌اش تأسیس شد. مئیر دیزنگوف، در وصیت‌نامه‌اش، خانه‌اش را به مردم تل‌آویو هدیه کرد. سال‌ها بعد، یعنی در تاریخ ۱۴ مه ۱۹۴۸ میلادی - ۵ ایار ۵۷۰۸ عبری - ۲۴ اردیبهشت ۱۳۲۷ خورشیدی و هم‌زمان با پایان قیمومیت بریتانیا بر فلسطین، منشور استقلال اسرائیل، توسط اعضای مجمع موقت ملی اسرائیل، در خانه مئیر دیزینگوف به امضا رسید و برای نخستین‌بار توسط داوید بن گوریون قرائت شد.

هگانا مأمورانی را به اروپا و ایالات متحده آمریکا فرستاد تا این ارتش را مسلح و تجهیز کنند. برای تأمین مالی همه این‌ها، گلدا مئیر موفق شد تا پایان دسامبر ۲۵ میلیون دلار از طریق یک کمپین جمع‌آوری کمک‌های مالی در ایالات متحده جمع‌آوری کند. از ۱۲۹ میلیون دلاری که بین اکتبر ۱۹۴۷ تا مارس ۱۹۴۹ برای آرمان یهودی‌ها جمع‌آوری شد، بیش از ۷۸ میلیون دلار آن، یعنی بیش از ۶۰ درصدش، برای خرید اسلحه و مهمات صرف شد.

به گفته موریس، عبدالله «در وعده‌هایی که در ماه نوامبر برای عدم مخالفت با طرح تقسیم داده بود تجدیدنظر کرد»، اما مئیر را با این تصور باقی گذاشت که پس از پایان جنگ داخلی، کشور او با کشور یهود در صلح خواهد بود.

تالار استقلال (به عبری: בית דיזנגוף)، ساختمانی است تاریخی در مرکز شهر تل‌آویو که منشور استقلال اسرائیل برای اولین‌بار در آن‌جا به امضا رسید و توسط داوید بن گوریون برای نخستین‌بار قرائت شد. ساختمانی که تالار استقلال در آن واقع شده‌است، خانه سابق مئیر دیزنگوف، فعال صهیونیست و اولین شهردار تل‌آویو بود.

به گورت تف می‌کنم به‌خاطر صحنه‌های تجاوز دسته‌جمعی و خشونت بیش از اندازه نقدهای منفی بسیاری از منتقدان سینما دریافت کرده‌است. کارگردان این فیلم مئیر زارکی است و کامیل کیتون (نوهٔ باستر کیتون) نقش اول فیلم (جنیفر هیلز) را بازی می‌کند.