لایتغیر

روز نوزدهم مهر ۱۳۰۴، طبق عرف مجلس، انتخابات هیئت رئیسهٔ انجام گرفت و پیرنیا بار دیگر به ریاست انتخاب شد ولی نپذیرفت. یک هفته بعد یادداشتی به مجلس فرستاد و ریاست را نپذیرفت. او در این یادداشت علت خودداری از ریاست را «کسالت» عنوان کرد. او و برادرش حسن پیرنیا مستوفی‌الممالک را تشویق به ریاست کردند. در جلسه بعدی مجلس در ۲۸ مهر نمایندگان مستوفی‌الممالک را به ریاست انتخاب کردند ولی او هم نپذیرفت. استعفای پیرنیا به حسب ظاهر برای طرفداری از اصل لایتغیر بودن قانون اساسی بود، ولی او با تغییر سلطنت مخالفتی نداشت زیرا می‌دانست که سلطنت فرسودهٔ قاجاریه و ناتوانی احمدشاه با تحولات و مخالفتهای سیاست خارجی و با اوضاع و احوال بخصوصی که در مملکت پیش آمده بود دیگر قابل دوام نیست.