[ویکی فقه] فقه جعفری به فقه شیعه دوازده امامی اطلاق می شود. فقه جعفری، منسوب به پیشوای ششم شیعیان، حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام است. منشأ منشأ این نسبت، استحکام پایه ها و گسترش فقه شیعه به دست آن حضرت است؛ هرچند تأسیس و پایه گذاری آن به عصر پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و امامان پیشین باز می گردد، لیکن پیشوای ششم علیه السلام با توجه به شرایط سیاسی و فرهنگی پیش آمده، نقش بیشتری در نهادینه سازی ارکان و گسترش فروع و ابعاد آن داشتند.بدین جهت فقه شیعه به عنوان «فقه جعفری» شناخته می شود.
جملاتی از کاربرد کلمه فقه جعفری
دار التقریب مذاهب اسلامی که به همت سید حسین طباطبایی بروجردی (روحانی شیعه اهل ایران) و شیخ محمود شلتوت (روحانی سنی اهل مصر) با هدف وحدت بین تشیع و تسنن ایجاد گردید و منجر به صدور فتوای تاریخی شیخ شلتوت مبنی بر شناختن مذهب و فقه جعفری بعنوان پنجمین مذهب به همراه مذاهب اربعه اهل سنت و بلامانع بودن تقلید و عمل به آن گردید.
اجماع در فقه اهل سنت در ردیف کتاب و سنت از مبانی استنباط احکام است، اما در فقه جعفری منبع مستقلی برای استخراج احکام نیست، بلکه در صورتی که موافقت معصوم را نشان دهد، معتبر است.
فقه امامیه یکی از مذاهب فقهی در اسلام است. این مذهب از آن رو که پیروان آن از شیعیان دوازده‌امامی‌اند به فقه شیعه و از آن رو که بسیار به گفته‌های منسوب به جعفر صادق، امام ششم شیعیان، وابسته است به فقه جعفری نیز مشهور است.
جنبش جعفریه پاکستان (به اردو: تحریکِ جعفریه) سازمان سیاسی مذهبی متعلق به شیعیان پاکستان است، این سازمان از زمان تشکیل اش در ۱۳۵۸ چندین بار تغییر نام داده است، نخستین نام اش تحریک نفاذ فقه جعفریه پاکستان به معنی نهضت اجرای فقه جعفری پاکستان بود که بعدتر در ۱۳۷۱ به تحریک جعفریه پاکستان تغییر یافت. در ۱۳۸۰ زمانی که پرویز مشرف فعالیت این گروه را ممنوع اعلام کرد نام این گروه به تحریک اسلامی تغییر یافت.