فروردینگان
معنی کلمه فروردینگان در فرهنگ عمید
معنی کلمه فروردینگان در دانشنامه آزاد فارسی
(یا: فروردیان و فروردگان ) جشن میزبانی آدمیان از فروهرها در آخر سال. نام ماه فروردین نیز برگرفته از نام این جشن است. پیروان زردشت ، پنج روز پیش از پایان سال ، و پنج روز پس از آن روی هم دَه روز را، میزبان فروهرها هستند و با شیر و پوشاک از آن ها پذیرایی می کنند. به این ترتیب تمام جشن فروردین را که با جشن خردادروز به پایان می رسد فروردینگان می نامند. ایرانیان پیش از اسلام و زردشتیان ، خرداد روز (ششم فروردین ) را نوروز خردادی و نوروز بزرگ می نامیدند که در روایت های زردشتی زادروز زردشت و واپسین روز جشن نوروز است . این روز، نوروز خاصه نیز نامیده می شود. در متن پهلوی به ماه فروردین ، روز خرداد اورمزد می گویند.
معنی کلمه فروردینگان در ویکی واژه
جملاتی از کاربرد کلمه فروردینگان
در گاهشماری زرتشتی هر روز ماه با نام یکی از امشاسپندان و ایزدان نامیده شده است. در هر ماه، در روزی که با نام آن ماه همنام شود، جشنی برگزار میشود. برخی از این جشنها از عمومیت و اهمیت زیادی برخوردارند و تا امروز اعتبار و اهمیت خود را حفظ کردهاند، مانند جشن فروردینگان (۱۹ فروردین)، جشن تیرگان (۱۳ تیر)، جشن مهرگان (۱۶ مهر) و جشن اسفندگان (اسفند ۵).
در ماه فروردین علاوه بر عید نوروز چند جشن دیگر هم وجود داشت، یکی در روز ششم، که زادروز زرتشت در نظر گرفته شدهاست، روز نوزدهم جشن فروردینگان و دیگری جشن سروش روز بود. این روز از این روی فرخنده دانسته میشد که به سروش اختصاص داشت و سروش فرشتهای است که شب را مراقبت میکند. به غیر از سروش روز در روز هفدهم هر ماه نیز سروش نام دارد. در برهان قاطع آمدهاست که نیک است در این روز دعا کردن و به آتشکده رفتن.
در روز نوزدهم فروردین، روز جشن فروردینگان مراسم خاصی در بزرگداشت این موجودات مینوی و در بعدی گستردهتر، در بزرگداشت روان درگذشتگان برگزار میشد که هنوز در میان هموطنان زردشتی، بهخصوص در یزد، با تشریفات خاصی برگزار میشود.