هاکین

از نظر واج‌شناسی، هاکین زبانی نواخت‌بر است.

زبان نواخت‌بر زبانی است که از نواخت برای تشخیص و تصریف واژگان استفاده می‌کند. نواخت یک صفت واجی است که در بسیاری از زبان‌های جهان رایج است و از آن همانند هم‌خوان‌ها و واک‌ها برای تشخیص کلمات یا صرف آن‌ها استفاده می‌شود (ولی در اروپا، خاورمیانه، جنوب آسیا و اقیانوس آرام کمیاب است). زبان‌های چینی بسیاری همچون ماندارین، کانتونی و هاکین و همچنین زبان‌های تایلندی، ویتنامی و بیشتر زبان‌های جنوب صحرای آفریقا همچون هوسه، ویژگی نواخت‌بری واژگانی یا دستوری را به صورت گسترده به کار می‌برند. می‌توان گفت هفتاد درصد از زبان‌های جهان نواخت‌بر هستند.

هاکین تایوانی عموماً شبیه به شاخه‌های آموی، چوانگژو و ژانگژو از مین جنوبی و گویش‌های آن‌ها در جنوب شرق آسیا است و بین گویشوران آن‌ها فهم متقابل وجود دارد. محبوبیت گسترده رسانه‌های هاکین‌زبان در تایوان، به ویژه از دهه ۱۹۸۰ به برجستگی هاکین تایوانی در بین سایر گویش‌های هاکین و مین منجر شده‌است.

هولو، تایوانی و تایگی نیز معروف است، گونه‌ای از زبان هاکین و زبان مادری ۷۰٪ از مردم تایوان است. مردم هوکلو تایوانی که از نسل مهاجرانی از جنوب فوجیان در دوران سلطنت دودمان چینگ هستند، به این زبان تکلم می‌کنند. لاتین‌نویسی پوژ یک دستور خط رایج برای نوشتن این گونهٔ هاکین است.