نیکوان

همچو چشم نیکوان نرگس نماید در چمن همچو جسم عاشقان شد خیزران زار و نزار

حسن تو مرا ز نیکوان شاهی داد عشق تو مرا به خیره گمراهی داد

به نیک و بد برابر گر کنی لطف فتد با نیکوان کم با بدان بیش

آن که شنونده جوان باشد و شهوت بر وی غالب و دوستی حق تعالی خود نشناسد که غالب آن بود که چون حدیث زلف و خال و صورت نیکو شنود، شیطان پای بر گردن او نهد و شهوت وی را بجنباند و عشق نیکوان را در دل وی آراسته گرداند و آن احوال عاشقان که می شنود و را نیز خوش آید و آرزو کند و در طلب آن ایستد تا وی نیز به طریق عشق برخیزد.

طلب ای عاشقان خوش رفتار طرب ای نیکوان شیرین کار

چون نظر کردم به ابرویت مرا چشم تو گفت با چنین بازو کمان نیکوان نتوان کشید

ماییم رخنه کرده دل از بهر نیکوان مسجد خراب کرده و بتخانه ساخته

حق به دست ماست گر بر نیکوان عاشق شویم و آنکه این را حق نمی‌داند به باطل می‌رود

اسیر دام خطت زان شدست دانۀ دل که هست خطّ تو چون زلف نیکوان دلگیر

دلی کز نیکوان دردی ندارد چو سنگی دان که در دیوار باشد