نیک دان

یکی نیک دان بخردی کز جهان زبون افتد اندر کف ابلهان

آنچنانکه زئی چنان میری نیک دان گر فقیر و گر میری

دلارام گفت ای شه نیک دان نه هر زن دو دل باشد و ده زبان

جنت آن روح خلق نیک دان جنت عارف یقین خود هست آن

لیک این نیک دان که آن ساعت هیچ مقبول ناید آن طاعت

همه نیک دان و همه نیک بین که نیک آفریدست جان آفرین

زین قبل شاید که خوانندت حکیمان جهان شهریار نیک دان و پادشاه دور بین

رو تو قدر مردمان نیک دان دوست را کن تو بسودا امتحان

این تفاوت عقلها را نیک دان در مراتب از زمین تا آسمان